11 γενναίοι πανεπιστημιακοί υπέρ του «μεσοπρόθεσμου» !!!

διαβάστε το: «ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ 2012-2015»

αυτούσιο το κείμενο από την σελίδα του ΣΚΑΪ.gr (15/06/2011, 11:00):

Κανείς δεν αγνοεί βέβαια πόσο επαχθής είναι η σημερινή πραγματικότητα για όλους σχεδόν τους Ελληνες. Και κανείς δεν αμφισβητεί ότι πολλοί συμπατριώτες μας βρίσκονται σε κατάσταση απελπισίας. Εύλογα δε. Κεκτημένα ανετράπησαν, αυτονόητα κατέρρευσαν, προσδοκίες διαψεύστηκαν, ειδικά δε για τους νέους, τουλάχιστον τους….μη προνομιούχους ή υπερπροικισμένους οι διαφαινόμενες προοπτικές προκαλούν δέος.
Εξίσου γνωστό είναι όμως, επίσης, ότι απελπισία και ορθολογισμός σπανίως συμβαδίζουν. Γιατί η απελπισία οδηγεί στον πανικό και αυτός σε κινήσεις σπασμωδικές ή χωρίς προσανατολισμό, οι οποίες όχι σπάνια αντιστρατεύονται τους στόχους και τα συμφέροντα εκείνων που τις αποπειρώνται.
Αν λοιπόν αποφασίσαμε να προσυπογράψουμε το παρόν δεν είναι επειδή, περιχαρακωμένοι στον ακαδημαϊκό μικρόκοσμό μας δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε _ και ακόμη περισσότερο να νιώσουμε _ την αγανάκτηση, την απόγνωση και την ανάγκη για αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά επειδή θεωρούμε χρέος μας να θέσουμε, υπό μορφή ερωτημάτων, ενώπιόν της, κάποια δεδομένα καθώς και προβληματισμούς που εκτιμούμε ότι πηγάζουν από την απλή λογική.
Πρώτον: Με τη δαιμονοποίηση των ξένων κυβερνήσεων _ οι οποίες οφείλουν να φορολογούν τους πολίτες τους για να συνεχίζεται ο χαμηλότοκος δανεισμός μας, εις βάρος ίσως των άμεσων αναπτυξιακών προοπτικών των χωρών τους _ δεν εγκλωβιζόμαστε σε μια συμπεριφορά ομφαλοσκόπησης που αγνοεί τα δεδομένα της πραγματικότητας και τη συνθετότητα του σύγχρονου κόσμου; Πράγματι.
Οι πολιτικοί εντολοδόχοι των δανειστών μας δεν έχουν, και αυτοί, απέναντί τους κοινοβούλια, κοινές γνώμες, υποχρέωση λογοδοσίας σε επίσης αγανακτισμένους ανθρώπους που ενδεχομένως θεωρούν ότι η συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας μας _ εφόσον η ίδια δεν καταβάλλει ένα επώδυνο τίμημα για την ανόρθωσή της _ είναι ασύμφορη, παράλογη, άδικη, ακόμη και επισφαλής;
Δεύτερον: Εάν, κατά το διάχυτο λαϊκό αίτημα, φύγει η Τρόικα, καταγγελθεί το επαχθές και «απεχθές», μνημόνιο, κηρυχθεί χρεοστάσιο κλπ. η κατάσταση του μέσου έλληνα θα βελτιωθεί ή, κατά την κοινή λογική, θα επιδεινωθεί, δραματικά και ραγδαία;
Τρίτον: Το ότι πολλές αποφάσεις των πολιτικών μας ηγεσιών δεν είναι κοινωνικά δίκαιες ή οικονομικά αποτελεσματικές αναιρεί το γεγονός πως καμία εναλλακτική προοπτική δε διαφαίνεται σήμερα πιο «αναίμακτη» ή λιγότερο επώδυνη από τη συνέχιση της χρηματοδότησής μας, έστω και με τους, σκληρούς πράγματι, όρους του Μνημονίου;
Τέταρτον: Εμείς ως λαός δεν έχουμε καμία ευθύνη για την παρούσα δραματική κατάσταση; Δεν καθυστερήσαμε με μαζικές κινητοποιήσεις τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού μας συστήματος; Οι πολιτικές μας επιλογές, η επίμονη απαίτηση ευχάριστων προεκλογικών υποσχέσεων που οδηγούσε τα κόμματα σε πλειοδοσία «δεσμεύσεων» και εξοστράκιζε τις φωνές της πρόνοιας και της λογικής, ο ατομικός υπερδανεισμός και ο ακραίος υπερκαταναλωτισμός την περίοδο της φαινομενικής ευμάρειας δεν συνέβαλαν στη σημερινή κατάσταση; Και υπήρξαν ποτέ λαοί που δεν κατέβαλαν τίμημα για τα λάθη τους;
Μήπως, λοιπόν, αντί της διαρκούς μεμψιμοιρίας, της συνεχούς καταγγελίας των ξένων και των αέναων κλαυθμών, θα αποτελούσε πιο ορθολογική αντίδραση η αποδοχή της νέας πραγματικότητας ως κατάστασης δυσχερώς (και μόνο σε βάθος χρόνου) αναστρέψιμης, καθώς και ο πολλαπλασιασμός των ατομικών και συλλογικών μας προσπαθειών για την έξοδο από την κρίση; Οπως, δηλαδή, έκαναν μεταπολεμικά λαοί που είχαν χάσει τη μάχη στα στρατιωτικά πεδία, κέρδισαν όμως αυτήν της ειρήνης
Σε τελική ανάλυση εμείς, παρά τα κονδύλια που κατά τις τελευταίες δεκαετίες εισέρευσαν πλουσιοπάροχα στη χώρα μας, χάσαμε τη μάχη της ανάπτυξης και προϋπόθεση για να μη χάσουμε τον πόλεμο είναι να ανακτήσουμε την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη πρώτα του εαυτού μας, στη συνέχεια δε και των ξένων, ως λαός που διδάσκεται από τα λάθη του και αγωνίζεται για την αναίρεση ή έστω τον περιορισμό των συνεπειών τους.

• Καθηγητής Θάνος Βερέμης, ιστορικός, πρώην πρόεδρος Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας
• Καθηγητής Απόστολος Γεωργιάδης, αστικολόγος, πρόεδρος Ακαδημίας Αθηνών
• Καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος, πολιτικός επιστήμων
• Καθηγητής Θόδωρος Κουλουμπής, διεθνολόγος, πρώην πρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ
• Αναπληρωτής καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης, πολιτικός επιστήμων
• Kαθηγητής Γιώργος Παγουλάτος, πολιτικός επιστήμων
• Καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, διεθνολόγος, αντιπρόεδρος ευρωπαϊκού δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων
• Καθηγητής Μιχάλης Σταθόπουλος, αστικολόγος, πρώην πρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών
• Επίκουρους καθηγητής Πλάτων Τήνιος, οικονομολόγος
• Καθηγητής Γρηγόρης Τσάλτας, διεθνολόγος, εκλεγμένος πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου
• Καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης, πολιτικός επιστήμων

τα συμπεράσματα δικά σας!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται.

José Saramago : «Η Αριστερά δεν έχει την παραμικρή γ@μημένη ιδέα για τον κόσμο στον οποίο ζει»

.

«Πού είναι η αριστερά; » 

José de Sousa Saramago(16 Νοεμβρίου 1922–18 Ιουνίου 2010) [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Πριν τρία ή τέσσερα χρόνια, κατά τη διάρκεια συνέντευξης σε μια λατινοαμερικάνικη εφημερίδα, θαρρώ αργεντίνικη, μέσα σε μια διαδοχή ερωτήσεων και των απαντήσεων, πέταξα μια δήλωση, για την οποία φανταζόμουν (τόσο αφελής ήμουν) ότι θα προκαλούσε αγανάκτηση, διαμάχες και σκάνδαλο: πρώτα-πρώτα στις τάξεις της τοπικής αριστεράς, και, ποιος ξέρει, θα διαδιδόταν, όπως ένας κυματισμός, στους διεθνείς χώρους που επικαλούνται την εν λόγω αριστερά, είτε αυτοί είναι πολιτικοί, είτε συνδικαλιστικοί, είτε πολιτιστικοί. Η εφημερίδα αναπαρήγαγε ακριβώς την φράση μου, σε όλη την σκληρότητά της, χωρίς την παραμικρή υποχώρηση απέναντι στην αισχρότητά της: «Η αριστερά δεν έχει την παραμικρή γ@μημένη ιδέα για τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει». Στην πρόθεσή μου, που ήταν σκοπίμως προβοκατόρικη, η αριστερά που προκλήθηκε κατ’αυτόν τον τρόπο, απάντησε με την πιο παγερή σιωπή.

© Μετάφραση, μοντάζ, φωτισμοί, σκηνικά και κοστούμια — Translation, editing, lighting, scenery and costumes — Traduction, édition, éclairage, décors et costumes: L’Enfant de la Haute Mer

© οι μεταφράσεις μας ΔΕΝ αναδημοσιεύονται, παρά ΜΟΝΟΝ έπειτα από προηγούμενη συνεννόηση- our translations are NOT reproduced: but ONLY after prior consultation – nos traductions NE SONT PAS reproduites: qu’UNIQUEMENT après consultation préalable

Κανένα κομουνιστικό κόμμα, αρχίζοντας π.χ., από εκείνο του οποίου είμαι μέλος, δεν ανέβηκε σε καμιά έπαλξη για να διαμαρτυρηθεί ή έστω να επιχειρηματολογήσει για το δίκαιο ή το άδικο της φράσης που είχα προφέρει. Πολύ περισσότερο, κανένα από τα σοσιαλιστικά κόμματα που βρίσκονται στις αντίστοιχες κυβερνήσεις, και έχω κατά νου ειδικά εκείνα της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, δεν έκρινε απαραίτητο να απαιτήσει εξηγήσεις από τον ξεδιάντροπο συγγραφέα, που τόλμησε να πετάξει ένα κοτρώνι μέσα στο σάπιο τέλμα της αδιαφορίας. Μηδέν από μηδέν, πλήρης σιωπή, ως εάν οι ιδεολογικοί τάφοι μέσα στους οποίους είχαν καταφύγει να μην περιείχαν τίποτε άλλο εκτός από σκόνη κι  αράχνες, κι ένα παλαιό κόκκαλο, που δεν θα μπορούσε μάλιστα να χρησιμέψει ούτε ως λείψανο. Για μερικές ημέρες ένοιωσα  αποκλεισμένος από την ανθρώπινη κοινωνία, σαν να είχα πανούκλα, να είχα πάθει κάποιου είδους κίρρωση του εγκεφάλου, και να μην ήξερα πια τι λέω. Είχα φθάσει μάλιστα για να σκέφτομαι πως μια συμπονετική φράση σίγουρα θα κυκλοφορούσε μεταξύ εκείνων που σιώπησαν, και θα ήταν περίπου αυτή: «Ο κακομοίρης, τι άλλο να περιμένουμε απ’αυτόν στην ηλικία που είναι;» Είναι ξεκάθαρο ότι δεν με έκριναν άξιο να πω τη γνώμη μου.
Πέρασε ο καιρός, και η κατάσταση του κόσμου έγινε όλο και περισσότερο πολύπλοκη, και η ατρόμητη αριστερά, συνέχισε να παίζει το ρόλο που της μοιράστηκε, στην εξουσία ή στην αντιπολίτευση. Κι εγώ ––που στο μεταξύ είχα κάνει άλλη μια ανακάλυψη, ότι δηλαδή ο Marx δεν είχε ποτέ τόσο δίκιο όσο σήμερα–– φανταζόμουν, όταν πέρυσι  εξερράγη το καρκίνωμα της αισχροκέρδειας των ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, ότι η απανταχού αριστερά, εάν ζούσε ακόμη, θα άνοιγε τελικά το στόμα της για να πει τι νόμιζε για το ζήτημα… Έχω την εξήγηση: η αριστερά δεν σκέφτεται, δεν δρα, δεν ρισκάρει. Ύστερα, συνέβη ό,τι συνέβη, μέχρι και σήμερα, και η αριστερά, χαλαρά κι ανεύθυνα, συνεχίζει να μην σκέφτεται, να μην ενεργεί, να μην ρισκάρει. Μην εκπλήσσεστε επομένως με την αυθάδεια του ερωτήματος του τίτλου: «Πού είναι η αριστερά; » Δεν ρίχνω τον οβολό μου, έχω πληρώσει ήδη υπερβολικά ακριβά τις αυταπάτες μου.

Πηγή

Υστερόγραφο:
Η «Ανανεωτική Πτέρυγα», μετέπειτα «Δημοκρατική Αριστερά» (ΔΗΜΑΡ) διοργανώνει συνάντηση στο «λαϊκό» εντευκτήριο (μπαρ) ΠΟΛΙΣ (στην ταράτσα της Στοάς του Βιβλίου), σήμερα στις 9.00 το βράδυ, με ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών και δημοσιογράφους. Θα χαιρετίσει ο Φώτης Κουβέλης.
Άντε και μ’έναν καλό εργαζόμενο !

.
.

 Παρακαλώ ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται — Please NOTE: anonymous comments or comments mentioning fake on-line personality with false or disposable e-mail and a fake alias, will neither be approved nor answered. — NOTEZ S’il vous Plaît: Les commentaires anonymes ou des commentaires mentionnant fausse personnalité en ligne, avec e-mail faux ou jetable et un faux alias, ne seraient ni approuvés ni répondus.

.

 .

Short Link: http://wp.me/p3lcY-Cj

 .