Οι καρχαρίες και οι συνεργοί τους: διήγημα

Ευρώ: όταν οι αγορές επιτίθενται !

Ένα ντοκυμανταίρ του Jean Quatremer που προβλήθηκε, στις 7 Δεκεμβρίου 2010 στο γαλλογερμανικό κανάλι Arte, με θέμα την ελληνική κρίση. Περιλαμβάνει συνεντεύξεις των: Ζαν-Πωλ Γιούνκερ, Ζαν-Πωλ Τρισέ, Όλι Ρεν, Γ. Παπακωνσταντίνου, Κριστίν Λαγκάρντ, Θεόδωρου Μαργέλλου (1*)(The Cecile and Theodore Margellos World Republic of Letters) και άλλα πολλά. Ελληνικούς υπότιτλους έβαλε ο ccoutoulas. Τι είναι μια ωρίτσα (59 λεπτά) για ένα τόσο διασκεδαστικό video;

– Κάτι ακόμη του Γιάννη ΤέσσερειςΘάλασσες (αγγλικά), και εδώ το blog του στη Libé:

Φέρδερ Ρήντινγκ

(1*)- Από την Ουάσιγκτον στη Γενεύη μετακομίζει η κ. Μιράντα Ξαφά, η οποία παραιτήθηκε από τη θέση του εκπροσώπου της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα στην οποία είχε διοριστεί το 2004.
Η παραίτησή της κ. Ξαφά ισχύει από τις 25 Σεπτεμβρίου. Θα την αντικαταστήσει ο έως σήμερα πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΑΠ κ. Χρήστος Χατζηεμμανουήλ.
Η κ. Ξαφά, που είχε εργαστεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την περίοδο 1980-1993, θα συνεχίσει την καριέρα της στην Ελβετία και στο fund IJ Partners (Informed Judgment Partners).
Επικεφαλής του fund, που έχει την έδρα του στη Γενεύη είναι ο κ. Θεόδωρος Μαργέλλος και μεταξύ των μελών του διοικητικού συμβουλίου ο κ. Ρόμπερτ Μαντέλ, νομπελίστας στον τομέα των οικονομικών.(από την Καθημερινή της 17/09/2009). Περισσότερα για το άγνωστό μας, εν πολλοίς, αυτό πρόσωπο, θα δείτε μέσα το ντοκυμανταίρ.

Η ιστορία του ντοκυμανταίρ (διηγείται ο Γιάννης Quatremer ):

-« … Πώς να χτυπήσεις τηλεθέαση με ένα τόσο πολύπλοκο θέμα; Όταν γράφεις σε εφημερίδα είναι πιο εύκολο… στην τηλεόραση όμως;  «Ζεύτηκα» λοιπόν με τον συνήθη συνεργό μου, τον σκηνοθέτη Jean-Michel Meurice(**):
Όταν στα μέσα Ιουνίου 2010 με πλησίασε το ARTE, μου πρότεινε την παραγωγή ενός ντοκυμανταίρ 52 λεπτών με θέμα την κρίση του δημόσιου χρέους που μόλις είχε πλήξει την ζώνη του ευρώ    -δεν ξέραμε ακόμη ότι τον Νοέμβριο του 2010 θα ξαναχτυπούσε στην Ιρλανδία-    πραγματικά εξεπλάγην. Βέβαια το γαλλο-γερμανικό κανάλι είναι από τα λίγα που συνεχίζουν να ενδιαφέρονται για θέματα που κρίνονται από τους ανταγωνιστές του «μικρής τηλεθέασης». Η πρόταση με ενθουσίασε και έβαλα τα δυνατά μου για να δώσω ένα ντοκυμανταίρ για την οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση (που άρχισε, ας πούμε, όταν έσκασε η αμερικανική φούσκα ακινήτων το 2007) όσο γίνεται πιο προσιτό στο ευρύ κοινό και μάλιστα όσο πιο γρήγορα γινόταν, αφού η προβλεπόμενη ημερομηνία προβολής ήταν αρχικά Οκτώβριος, άντε Νοέμβριος του 2010. Έπρεπε πρώτα-πρώτα να στήσουμε ένα στέρεο σενάριο: έγιναν πέντε σχέδια, τα οποία ανταλλάσσαμε αδιάκοπα με τον ‘συνεργό’ μου, ώσπου να καταλήξουμε κάπου. Την έρευνά μου την είχα ήδη κάνει, στο μεγαλύτερο μέρος, αφού κάλυπτα για την εφημερίδα μου (Libération) την κρίση του δημόσιου χρέους. Θέλαμε να δείξουμε ότι έπιασε στον ύπνο τον περισσότερο κόσμο (σ.σ. εγώ ισχυρίζομαι ότι οι υποψιασμένοι το γνώριζαν και το έλεγαν εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια    -μεταξύ άλλων και άνθρωποι του στενού μου περιβάλλοντος-   αλλά ποιος τους άκουγε), ότι ήταν/είναι εξαιρετικά βίαιη σε βαθμό να απειλεί και την ίδια την ύπαρξη του ευρώ. Θέλαμε ακόμη να δείξουμε ποια μαθήματα θα μπορούσαμε να πάρουμε από την κρίση αυτή.
Κι όσο δουλεύαμε τα σενάρια, ήρθα σε επαφή με καμιά ντουζίνα πρόσωπα, από τα οποία θέλαμε συνεντεύξεις. Πλάκα-πλάκα, πρόκειται για το πιο δύσκολο μέρος, επειδή οι αρμόδιοι της Ε.Ε. και οι υπουργοί έχουν ‘πρόγραμμα υπουργών’ αλλά και επειδή οι «αγορές» δεν πολυγουστάρουν να μιλάνε στην κάμερα: ήταν όμως αναγκαίο να τους πλευρίσουμε, μιας και αυτοί ήταν οι ‘πρωταγωνιστές’ της κρίσης…
Καταφέραμε λοιπόν και τους πλευρίσαμε όλους:
1.- την Christine Lagarde, Υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας,
2.- τους ομολόγους της: τον Γερμανό Wolfgang Schäuble,
3.- τον Έλληνα Γ. Παπακωνσταντίνου,
4.- τον Λουξεμβούργιο Jean-Claude Juncker,
5.- τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Jean-Claude Trichet,
6.- τον επίτροπο υπεύθυνο Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, τον Φινλανδό Ollie Rehn,
7.- μία βουλευτή του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, η οποία έγινε εντωμεταξύ υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Ρηνανίας-Βόρειας Βετσφαλίας, την Angelica Schwall-Düren,
8.- τον διευθυντή «Δημοσίου Χρέους» της Γαλλίας, Philippe Mills,
9.- έναν Έλληνα πρώην «trader» και φίλο του Έλληνα πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, τον Θεόδωρο Μαργέλλο,
10.- την διευθύντρια οικονομικών της Barclays Capital-Paris (τράπεζας που έχει κατηγορηθεί για ξέπλυμα μαύρου χρήματος), την Laurence Boone,
11.- έναν αναλυτή της BNP-Paribas που έχει την έδρα του στο Λονδίνο, τον Patrick Chauvet,
12.- την κυρία που συντάσσει τα ραπόρτα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την χρηματοοικονομική κρίση, την Pervenche Berès,
13.- έναν πρώην Υπουργό Οικονομικών της Ιταλίας και πρώην μέλος του Διευθυντήριου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τον 9μακαρίτη πλέον) Tommaso Padoa-Schioppa,
14.- ένα Γάλλο οικονομολόγο που είχε προβλέψει την σημερινή κρίση, τον Michel Aglietta.
Με βοήθησε το γεγονός ότι εδώ και 20 χρόνια καλύπτω την Ε.Ε.: πολλοί με γνώριζαν και εμπιστεύονταν την δουλειά μου και η εμπιστοσύνη είναι καίριος παράγοντας, ειδικά αν δουλεύεις για την τηλεόραση. Η περιορισμένη διάρκεια του ντοκυμανταίρ με το τόσο εκρηκτικό θέμα, μας υποχρέωσε να αποδώσουμε σε 3 ή 4 λεπτά συνεντεύξεις που κράτησαν μισή ή μια ώρα, χωρίς να τις παραποιήσουμε ή να τις προδώσουμε, ενώ στα ενδιάμεσα θα έπρεπε να βάλουμε τα δικά μας σχόλια, ώστε να βγαίνει νόημα. Ο πρόεδρος της Ε.Κ.Τ. υπήρξε ιδιαίτερα επιφυλακτικός, συναισθανόμενος ότι ο λόγος του θα είχε βαρύνουσα σημασία για τις οικονομίες, ενώ ο πρόεδρος του Eurogroupe ο Jean-Claude Juncker ήταν πιο άνετος, αποκαλύπτοντας συνεδριάσεις που είχαν παραμείνει ως τώρα απόλυτα μυστικές ….»
Jean Quatremer, Libération, 05-11-2010.

(**)- Ο Jean-Michel Meurice είναι σκηνοθέτης και ζωγράφος που γεννήθηκε στη Λίλ το 1938. Μετείχε στην ομάδας σύγχρονης τέχνης (γλυπτικής/ζωγραφικής) Supports/Surfaces, που ιδρύθηκε το 1969 και δραστηριοποιήθηκε ως το 1972. Συνιδρυτής και του ARTE, το οποίο διηύθυνε από το 1986 à 1989. Έργα του εκτίθενται παντού (υπάρχουν και μερικά άσχετα μέσα) στον κόσμο. Δημιούργησε πολλά ντοκυμανταίρ, πήρε το Εθνικο Βραβείο Οπτικοακουστικής Δημιουργίας το 1992.

–
Κι εδώ, το σύνολο των ντοκυμανταίρ του ARTE για το Ευρώ

©-Μετάφραση, μοντάζ, σκηνικά και κοστούμια: L’Enfant de la Haute Mer

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται.