–
φοβάμαι-δεν φοβάμαι-φοβάμαι… «Μη φοβάσαι, μίλα!» ..
–
Δείτε ένα πολύ καλό ταινιάκι που γύρισαν οι μαθητές της 6ης Δημοτικού του 132ου σχολείου Αθήνας (βρίσκεται στο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας).
Οι δάσκαλοι εκεί έκαναν πολύ καλή δουλειά! Τα περισσότερα παιδιά είναι μεταναστόπουλα.
Το ταινιάκι πήρε το 1ο βραβείο σε Διεθνή Διαγωνισμό!!!
Φέτος ήταν η 5η χρονιά που ο Συνήγορος του Παιδιού συνεργάστηκε με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους. Ειδικότερα συμμετείχε στην κριτική επιτροπή του ελληνικού διαγωνιστικού τμήματος της Camera Zizanio για την απονομή διάκρισης σε ταινία σχετική με τα δικαιώματα του παιδιού.
Αρκετές ταινίες των παιδιών περιείχαν προβληματισμό για την κρίση, την αγωνία για τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που συνδέονται με αυτήν, αλλά και την αγωνιστικότητα και προτάσεις έμπρακτης κοινωνικής αλληλεγγύης.
Τη διάκριση φέτος απέσπασε η ταινία του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθήνας «Μη φοβάσαι, μίλα!». Η ταινία είναι αποτέλεσμα τρίμηνων εργαστηρίων με τα παιδιά και εκφράζει τους φόβους και τις αγωνίες των μαθητών της 6ης τάξης, που συνδέονται με το άγχος της μετάβασης από το δημοτικό στο γυμνάσιο αλλά και το άγχος της οικονομικής κρίσης και των κοινωνικών και οικογενειακών προβλημάτων που τα ίδια βιώνουν. Παράλληλα, στην ταινία τα παιδιά εκφράζουν και τρόπους αντιμετώπισης των φόβων και των δυσκολιών τους.
Περισσότερες πληροφορίες για την Camera Zizanio μπορείτε να βρείτε στο http://camerazizanio.net και τον κατάλογο με τις φετινές ταινίες εδώ.
Όντως πολύ καλή δουλειά… Εύγε τους.
Μου άρεσε πολύ που μετά το «φοβάμαι όταν», ακολούθησε το «δεν φοβάμαι όταν»! :-)
Η διευθύντρια, Στέλλα Πρωτονοτάριου, που διαβάζουμε στους τίτλους, είναι βέβαια, αυτή η σπουδαία γυναίκα που κυνηγήθηκε για τη δραστηριότητά της:
Στέλλα Πρωτονοτάριου: Για τον δάσκαλο όλα τα παιδιά είναι ίδιας εθνικότητας
δείμο του πολίτη,
νομίζω πολύ σπουδαία τα κατάφεραν!!
elsa,
πχ «δεν φοβάμαι όταν κοιμάμαι»,
που είπε κάποιος..
η Στέλλα Πρωτονοτάριου, ναι!
(πάω να την συμπληρώσω και στα tags)