Η ιδιωτικοποίηση της Ευρώπης και η Glass Steagall Act

.

Η Ιδιωτικοποίηση της Ευρώπης: Τα κράτη μέλη υποχρεούνται να ξεπουλήσουν τα περιουσιακά στοιχεία των κατοίκων της κάθε χώρας, ενώ οι μέτοχοι των μεγάλων εταιρειών επιδράμουν και τα αγοράζουν μισοτιμής.

I.M.F. – F.M.I. [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Privatizing Europe: States are obliged to sell off the assets of each country’s inhabitants, as the shareholders of large firms buy up these assets at half price.

Privatiser l’Europe: On oblige les États à brader le patrimoine des habitants de chaque pays, et en même temps, les actionnaires des grandes firmes raflent ce patrimoine à moitié prix.

© Μετάφραση, μοντάζ, φωτισμοί, σκηνικά και κοστούμια — Translation, editing, lighting, scenery and costumes — Traduction, édition, éclairage, décors et costumes: L’Enfant de la Haute Mer

© οι μεταφράσεις μας ΔΕΝ αναδημοσιεύονται, παρά ΜΟΝΟΝ έπειτα από προηγούμενη συνεννόηση

via

The Great European Fire Sale – Το Μεγάρο Ευρωπαϊκό Ξεπούλημα Φωτιά – La Grande Vente de Feu Européenne [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει σήμερα τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση από την ίδρυσή της πριν από είκοσι χρόνια. Οικονομική ανάπτυξη καταρρέει, η οικονομία της ζώνης του ευρώ συρρικνώθηκε κατά 0,6% το τέταρτο τρίμηνο του 2012 και η μείωση αυτή θα συνεχιστεί. Η κρίση του ευρώ έχει ψευδώς αποδοθεί στις δημόσιες δαπάνες, ενώ η εφαρμογή των περικοπών των δαπανών και η αύξηση του δανεισμού οδήγησε σε αύξηση του δημόσιου χρέους και αύξηση της ανεργίας. Το δημόσιο χρέος των χωρών σε κρίση, αυξήθηκε προβλέψιμα: τα υψηλότερα ποσοστά χρέους ως προς το ΑΕΠ για το τρίτο τρίμηνο του 2012 είχαν καταγραφεί στην Ελλάδα: 153%, την Ιταλία: 127%, την Πορτογαλία: 120% και την Ιρλανδία: 117%.

EU Patching – τα μπαλώματα της ΕΕ – les patchs de l’UE, by Petar Pismestrovic [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Τα κράτη μέλη της Ευρώπης έχουν αντιδράσει με την εφαρμογή άγριας λιτότητας, κάνοντας δραστικές περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες και την κοινωνική προστασία. Τα μέτρα αυτά είναι κατ’εικόνα των αμφιλεγόμενων πολιτικών διαρθρωτικής προσαρμογής, που έχουν επιβληθεί στις αναπτυσσόμενες χώρες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και του 1990, πολιτικών που έχουν επιφέρει πλήγμα στην αξιοπιστία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Τα αποτελέσματα των μέτρων που εφαρμόζονται στην Ευρώπη, όπως αυτά που είχαν επιβληθεί στις χώρες του «Νότου», έχουν τιμωρήσει σκληρά τους φτωχότερους, ενώ οι πλουσιότεροι Ευρωπαίοι  —συμπεριλαμβανομένων των τραπεζικών ελίτ που προκάλεσαν την οικονομική κρίση—  είναι σώοι ή ακόμα πιο πλούσιοι από ό,τι πριν. Πέρα από τα ανήθικες και καταστροφικές συνέπειες των άχρηστων περικοπών, διαπιστώνουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (που υποστηρίζεται από το ΔΝΤ) προσπαθούν συστηματικά να αυξήσουν την απορρύθμιση της ευρωπαϊκής οικονομίας και την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Η ρίζα του κακού
Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι η οικονομική κρίση, που πολλοί έχουν αναφέρει ως «θάνατο του νεοφιλελευθερισμού», χρησιμοποήθηκε περισσότερο για την ισχυροποίηση του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βρίσκονται σε κρίση, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, ωστόσο αυτό ισχύει για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη, σε όλη την Ευρώπη, μια πραγματική εκκαθάριση των δημόσιων υπηρεσιών και των δημοσίων αγαθών. Αυτή η ρευστοποίηση, συνοδευόμενη από μέτρα εργασιακής απορύθμισης και λιτότητας, είναι καταστροφή για τον πληθυσμό.
Αυτοί που έχουν κερδίσει, είναι οι μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, που ιδιοποιήθηκαν σε χαμηλό κόστος τα δημόσια αγαθά που ανήκαν σε όλους. Αυτοί που έχουν κερδίσει, είναι οι τράπεζες που ενεπλάκησαν σε επισφαλή δάνεια και διασώθηκαν με τα χρήματα των φορολογουμένων … ώστε να συνεχίσουν να ιδιοποιούνται τα δημόσια αγαθά.
Η κρίση του ευρώ έχει τις ρίζες της στην οικονομική θεωρία γνωστή ως «νεοφιλελεύθερο οικονομικό δόγμα» που έχει προγραμματιστεί και υλοποιείται κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών. Αυτό το δόγμα μπορεί να συνοψιστεί με δύο τρόπους: 1. Ολοκληρωτική εξαγορά της παγκόσμιας οικονομίας και της πολιτικής από τους μετόχους των μεγάλων επιχειρήσεων, που απαιτούν διψήφιους δείκτες απόδοσης. 2. Είναι επίσης η τάση να θεωρήσουμε ότι όλα όσα υπάρχουν στον πλανήτη θα πρέπει να αγοραστούν.
Ο νεοφιλελευθερισμός προωθεί την επικράτηση των μεγάλων επιχειρήσεων επί της κοινωνίας, μέσω της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου τομέα και της απορρύθμισης των χρηματοπιστωτικών αγορών. Σε γενικές γραμμές, ο ίδιος (ο νεοφιλελευθερισμός) θεωρεί ότι τα δικαιώματα, οι φόροι των εργαζομένων, η προστασία του περιβάλλοντος και η κοινωνική προστασία είναι εμπόδια που του δημιουργούν πρόβλημα στην επίτευξη των βραχυπρόθεσμων κερδών. Οι χειρότερες οικονομικές κρίσεις που προκλήθηκαν από τις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της αγοράς, έχουν ήδη πραγματοποιηθεί στο Νότο. Η κατάσταση αυτή άλλαξε κατά την περίοδο 2007-2008, όταν ξέσπασε η τραπεζική κρίση των ΗΠΑ και στη συνέχεια εξαπλώθηκε στην Ευρώπη, επιταχύνοντας την κρίση του ευρώ.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

«Κρίσεις» και τράπεζες
Η προηγούμενη χρηματοπιστωτική κρίση που είχε πλήξει τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η Μεγάλη Ύφεση, μετά την οποία, το 1933 ψηφίστηκε το Glass-Steagall Act για τη ρύθμιση και τον έλεγχο της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών. Ο νόμος έθετε ανώτατο όριο για το επιτόκιο στις προθεσμιακές τραπεζικές καταθέσεις.
Ωστόσο, στην εποχή του Ρίγκαν, οι χρηματοοικονομικές αγορές απορυθμίστηκαν και υπήρξε μια σημαντική αύξηση του αριθμού των σοβαρών κρίσεων σε όλο τον κόσμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αγνόησαν όλες αυτές τις προειδοποιήσεις και το 1999, υπό την προεδρία Κλίντον, ο νόμος Glass-Steagall καταργήθηκε. Το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα γνώρισε ραγδαία ανάπτυξη μέσω μαζικών εξαγορών και συγχωνεύσεων της καταθετικών και επενδυτικών τραπεζών.
Οι τράπεζες έγιναν «πολύ μεγάλες για να πτωχεύσουν», σύμφωνα με την καθιερωμένη φόρμουλα, κάτι που τους επέτρεψε να εκτελέσουν συναλλαγές υψηλού κινδύνου και να δανειστούν τεράστια ποσά κεφαλαίου, γνωρίζοντας ότι ο φορολογούμενος θα είναι εκεί για να τις διασώσει, στην περίπτωση που οι δραστηριότητές τους προκαλούσαν αναταραχή στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Τα τοξικά παράγωγα, όλο και πιο σύνθετα και υψηλού κινύνου, δόθηκαν στους πολίτες με τη μορφή δανείων, τα οποία είχαν ως συνέπεια μια δραματική αύξηση επιτοκίων. Η μόλυνση εξαπλώθηκε σχεδόν αμέσως από τις Ηνωμένες Πολιτείες προς την Ευρώπη, όπου οι ροές κεφαλαίων και οι χρηματοπιστωτικοί τομείς ήταν στενά συνδεδεμένοι.
Οι απώλειες, όπως αναμενόταν, κοινωνικοποιήθηκαν και επιβαρυναν τους φορολογούμενους, ενώ οι τράπεζες διασώθηκαν (ανακεφαλαιοποιήθηκαν). Πριν από το ξέσπασμα της τραπεζικής κρίσης, τα επίπεδα του χρέους στην Ευρώπη ήταν ισχνά, και ακόμα και σήμερα, παραμένουν χαμηλότερα ως ποσοστό του ΑΕΠ από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι περιφερειακές χώρες της ζώνης του ευρώ έχασαν την «ανταγωνιστικότητά» τους, ενώ χτυπούσε η κρίση, και επομένως τα δάνεια που συνήψαν με τις τράπεζες των βασικών χωρών, οδήγησαν σε σημαντικό χρέος. Μεταξύ Οκτωβρίου 2008 και Οκτωβρίου 2011, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε 4,500 δισ. ευρώ μέτρα κρατικών ενισχύσεων για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ενώ οι φορολογούμενοι συνθλίβονταν από την επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών.
Κατά την περίοδο 2010-2011, η Βρετανική κυβέρνηση έδωσε στις τράπεζες της £ 123,9 δισεκατομμύρια υπό τη μορφή δανείων ή μετοχών. Το συνολικό κόστος της διάσωσης των ιρλανδικών τραπεζών ανέρχεται μέχρι στιγμής σε περισσότερα από € 70 δισεκατομμύρια.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Λιτότητα ή ρύθμιση του τραπεζικού συστήματος
Η (τραπεζική) απορρύθμιση προκάλεσε την κρίση του ευρώ και θα μπορούσαμε, ως εκ τούτου, να δεχτούμε ότι η κρατική παρέμβαση και η ρύθμιση εφαρμόζονται για την επίλυση της κρίσης. Ωστόσο, παρά το εξοντωτικό κόστος των διασώσεων, καμία σημαντική μεταρρύθμιση του τραπεζικού τομέα δεν υλοποιήθηκε. Βεβαίως, κάποια μικρά μέτρα τέθηκαν σε εφαρμογή με στόχο την μείωση των πιο επικίνδυνων τραπεζικών πρακτικών στις χρηματοπιστωτικές αγορές, δεν ήταν όμως είναι επαρκείς για να αποτραπεί η επανάληψη της κρίσης. Και πέρα ​​από τον κόσμο των τραπεζών, δεν υπήρχε καν μια προσπάθεια ώστε να ελεγχθεί η απορρύθμιση. Στην πραγματικότητα, συνέβη το αντίθετο.
Τον Ιούλιο του 2012, μια έκθεση του ΔΝΤ προειδοποιεί ενάντια στα μέτρα λιτότητας που θα μπορούσαν να ληφθούν σε περίοδο ύφεσης. Όπως αναφέρει το BBC και μία από τις συντάκτριές του, η Nicoletta Batini: «Αν κάνετε δίαιτα αδυνατίσματος, όταν είστε άρρωστοι, είναι πιθανό ότι θα είστε ακόμη πιο άρρωστος και επομένως αυτό δεν είναι καλή ιδέα».[1]
Στην πραγματικότητα, μπροστα στο μικρόφωνο του BBC, η Nicoletta Batini μετριάζει κάπως την άποψή της, επειδή στην πραγματικότητα, το άρθρο που έγραψε για το ΔΝΤ αναπτύσσει την ιδέα ότι τα μέτρα λιτότητας θα έπρεπε να είναι ήπια και όχι βάρβαρα. [2]
Ο Νομπελίστας οικονομολόγος Joseph Stiglitz περιέγραψε τα τρέχοντα προγράμματα λιτότητας ως μια παγίδα που βάζει τις χώρες σε ένα «φαύλο κύκλο λιτότητας και κατάρρευσης της οικονομικής μεγέθυνσης».
Το Τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών το επιβεβαίωσε, δηλώνοντας ότι «υπάρχει μια γενική συμφωνία σε όλο τον κόσμο, για το γεγονός ότι η δημοσιονομική λιτότητα που υιοθέτησαν πολλές κυβερνήσεις ήταν η κύρια αιτία της παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης».
Πέντε χώρες έχουν αναδειχθεί ως το επίκεντρο της κρίσης του ευρώ: η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Οι χώρες αυτές υποχρεώθηκαν να υπογράψουν συμφωνίες με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ωστόσο, όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν επηρεαστεί από τα μέτρα λιτότητας. Ακόμα και οι κυβερνήσεις εκτός της ζώνης του ευρώ, όπως η Βρετανία, εκμεταλλεύτηκαν την κρίση για να υποστηρίξουν παρόμοια μέτρα συμπίεσης μισθολογικού κόστους και απορρύθμισης.

Poor Europe – Φτωχή Ευρώπη – Pauvre Europe, by Patrick Chappatte

Γιατί η ΕΕ έκανε αυτήν την επιλογή;
Το να λέει κάποιος ότι ο «νεοφιλελευθερισμός» είναι η αιτία της «κρίσης» είναι λάθος, και το να αναρωτιέται γιατί οι αποφασίζοντες δεν έλαβαν μέτρα για την απορρόφησή της είναι πολύ αφελές. Ο Paul Krugman, ένας άλλος νομπελίστας στα οικονομικά, έγραψε στους New York Times ότι «δεν ετέθη ποτέ ζήτημα για αποκατάσταση της οικονομίας. Η πίεση για λιτότητα, είχε σκοπό να χρησιμοποιήσουν την κρίση. Όχι να την ξεπεράσουν». Γράφει στο ίδιο άρθρο: «Η πίεση για λιτότητα στη Βρετανία δεν είναι καθόλου θέμα χρέους και ελλειμμάτων: είναι να χρησιμοποιηθεί ο πανικός σε σχέση με την λιτότητα ως δικαιολογία για τη διάλυση των κοινωνικών προγραμμάτων. Και, φυσικά, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα που συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες»(Paul Krugman,« Η ατζέντα της λιτότητας», The New York Times, 31 Μαΐου 2012).
Οι ελίτ των μεγάλων επιχειρήσεων και της πολιτικής, αντί να διδαχθούν από την κρίση, την χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για να ενισχύσουν τα νεοφιλελεύθερα μέτρα και να αφαιρέσουν ο,τιδήποτε εμποδίζει την κυριαρχία τους, αρχής γενομένης με τα δικαιώματα των εργαζομένων και τα κοινωνικά κεκτημένα.
Κατά τη συνάντηση των ευρωπαϊκών κρατών στις 14 Μαρτίου 2013, στις Βρυξέλλες, η Corporate Europe Observatory[3] (http://corporateeurope.org/, http://en.wikipedia.org/wiki/Corporate_Europe_Observatory) παρουσίασε τον τρόπο με τον οποίο η BusinessEurope (http://en.wikipedia.org/wiki/BUSINESSEUROPE, http://www.businesseurope.eu/Content/Default.asp?PageID=571), ένα από τα ισχυρότερα ευρωπαϊκά επιχειρηματικά lobby, εργάζεται χέρι-χέρι με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να επιβάλει νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Τα εργοδοτικά Lobby έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις όσον αφορά την «ευελιξία της εργασίας», προκειμένου να διατηρηθεί το κόστος της εργασίας όσο το δυνατόν χαμηλότερα και να αυξήσουν τα κέρδη τους. [4]
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνει προτεραιότητα σε πολιτικές που ωφελούν κυρίως τις πολυεθνικές εταιρίες, αντί να στηρίζει τις μικρές επιχειρήσεις, τα δικαιώματα των εργαζομένων και τη διατήρηση των βασικών δημόσιων υπηρεσιών.
Η νεοφιλελεύθερη οικονομική διακυβέρνηση έχει κατοχυρωθεί στη Συνθήκη της Λισαβόνας, που παρουσιάστηκε για κύρωση το 2005, και η κρίση του ευρώ χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για την εισαγωγή νέων στοιχείων στη νομοθεσία, όπως το λεγόμενο «Six-pack» [5], το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και το «Fiscal Compact» η «Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας».[6]

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Δάνεια ως αντάλλαγμα για ιδιωτικοποιήσεις
Η «τρόικα», που αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΕ), την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) έδωσε δάνεια για να σώσει τις οικονομίες ορισμένων χωρών. Ωστόσο, αυτά τα δάνεια ήταν μια δικαιολογία για να υπαγορεύσει την οικονομική πολιτική που οι χώρες αυτές που βρίσκονται σε κρίση θα πρέπει να υιοθετήσουν: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπαγόρευσε μέτρα λιτότητας στις χώρες σε κρίση, με αντάλλαγμα δάνεια, μέσω συμφωνιών που απαιτούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένων των περικοπών στις κοινωνικές υπηρεσίες και τη βελτίωση της «ανταγωνιστικότητας», των περικοπών μισθών και την αναθεώρηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Έτσι, ο Ευρωπαίος Επίτροπος José Manuel Barroso ήταν πολύ σαφής σχετικά με το γεγονός, ότι οι αποφάσεις που ελήφθησαν στις Βρυξέλλες από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες υπερισχύουν της εθνικής κυριαρχίας.
Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ κάλεσε τις χώρες της ευρωζώνης να εγκαταλείψουν στις Βρυξέλλες την εθνική τους κυριαρχία, σε σχέση με ορισμένες οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς εργασίας και της δημοσιονομικής πολιτικής.
Ένα από τα βασικά πράγματα που η «τρόικα» απαιτεί από τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση, είναι η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών ως εγγύηση για τα δάνεια. Αυτές οι εγγυήσεις που τα κράτη οφείλουν να παρέχουν υπό μορφή ιδιωτικοποιήσεων, αφορούν την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης, των δημοσίων κτηρίων, των εθνικών τραπεζών, της ενέργειας, των υποδομών και των μεταφορών, των υπηρεσιών υγείας, των ταχυδρομικών υπηρεσιών. Μπορούμε πάντα να πούμε ότι η νομιμότητα αυτών των αναγκαστικών ιδιωτικοποιήσεων είναι αμφίβολη: το άρθρο 345 της συνθήκης ορίζει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να είναι ουδέτερη όσον αφορά το ζήτημα της δημόσιας ή ιδιωτικής ιδιοκτησίας των εταιρειών: «οι συνθήκες δεν θα αμφισβητήσουν σε καμία περίπτωση, τους κανόνες των κρατών μελών σχετικά με το σύστημα ιδιοκτησίας».

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Η πώληση των δημοσίων αγαθών είναι αυταπάτη
Οι ιδιωτικοποιήσεις νομιμοποιούνται, στο πλαίσιο των προγραμμάτων λιτότητας, με το αιτιολογικό ότι θα αποφέρουν έσοδα για την αποπληρωμή του χρέους. Στην Ελλάδα, την πιο χρεωμένη χώρα της ΕΕ των 27, τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις ήταν χαμηλότερα από ό,τι αναμενόταν: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή περιμένει να εισπράξει από τις ιδιωτικοποιήσεις μόνο 25,6 δισεκατομμύρια €  μέχρι το 2020, αντί του προβλεπόμενου 50 δισεκατομμυρίων € έως το 2015. Με λίγα λόγια, απαιτεί από τα κράτη να πουλήσουν τα δημόσια αγαθά των κατοίκων της χώρας, και την ίδια στιγμή οι μέτοχοι των μεγάλων εταιρειών να τα εξαγοράσουν μισοτιμής. Πρέπει λοιπόν πραγματικά να αναρωτηθούμε, αν αυτή η «κρίση» δεν έχει αυτόν ακριβώς τον σκοπό.
Ωστόσο, το ασταθές πολιτικό περιβάλλον, οι απογοητευτικές οικονομικές επιδόσεις και η αντίθεση του κοινού και των συνδικάτων έχουν σε ορισμένες περιπτώσεις οδηγήσει στη μη εφαρμογή των πωλήσεων περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου. Αυτή ήταν η περίπτωση της πορτογαλικής αεροπορικής εταιρείας TAP και του συστήματος διανομής νερού Canal de Isabel II στη Μαδρίτη (μέχρι στιγμής ανήκει στην Autonomous Community of Madrid). Παρόλο που αυτή η δεύτερη πώληση συνεχίστηκε, ο απολογισμός της ιδιωτικοποίησης του νερού έδειξε ότι αυτή η πολιτική δεν οδήγησε στην αναμενόμενη εξοικονόμηση κόστους …
Η πώληση της δημόσιας περιουσίας είναι μια ψευδαίσθηση. Και δεν θα πρέπει να «επανεθνικοποιηθούν», αλλά να τις ιδιοποιηθούν οι κοινωνικές ομάδες. Οι μέτοχοι και τα στελέχη των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων θα πρέπει να μας δώσουν πίσω όσα μας έκλεψαν. Οι πολιτικοί που έγιναν οι ίδιοι συνένοχοι στις κλοπές κι επιπλέον τις ενεθάρρυναν, θα πρέπει να είναι υπόλογοι στη δικαιοσύνη.

Jérôme Bedeau

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

 

Πηγές – Sources:

1.- Privatiser l’Europe
2.- TNI report: using the crisis to entrench neoliberalism
3.- BBC Radio 4, Συνέντευξη με την Nicoletta Batini σχετικά με τα κύρια συμπεράσματα της ανάλυσης, 24 Αυγούστου 2012, αναφέρεται από τον Joseph Zacune, «χρησιμοποιούν την κρίση για να εδραιώσουν τον νεοφιλελευθερισμό».(TNI report: using the crisis to entrench neoliberalism)
4.- Nicoletta Batini, Giovanni Callegari και Giovanni Melina, «Επιτυχής λιτότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και την Ιαπωνία», (Successful Austerity in the United States, Europe and Japan – IMF), έγγραφο εργασίας του ΔΝΤ, Ιουλ 2012 www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2012/wp12190.pdf
5.- Corporate Europe Observatory είναι μια ομάδα εργασίας και δράσης, που εργάζεται για να εκθέσει και να αμφισβητήσει την προνομιακή πρόσβαση και την επιρροή που απολαμβάνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα λόμπι τους στις ευρωπαϊκές πολιτικές αποφάσεις.
6.- Βλέπε: «Corporate Europe Observatory«,  BusinessEurope (http://en.wikipedia.org/wiki/BUSINESSEUROPE,http://www.businesseurope.eu/Content/Default.asp?PageID=571) και Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Ενωμένοι απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα;» , 11 Μαρτίου 2013.
7.- Six-pack. Αυτοί οι πέντε κανονισμοί και μία οδηγία τέθηκαν σε ισχύ στις 13 Δεκεμβρίου 2011 και χρεώνονται με τη δημοσιονομική και μακροοικονομική εποπτεία.-These five regulations and one directive entered into force on 13 December 2011 and charged with fiscal and macroeconomic surveillance.
8.- Η «Fiscal Compact» ή «δημοσιονομική σύμβαση σταθερότητας» είναι μέρος της Συνθήκης της δημοσιονομικής σταθερότητας, για το συντονισμό και τη διακυβέρνηση. Πρόκειται για μια διακυβερνητική συμφωνία και όχι μια ευρωπαϊκή νομοθεσία, η οποία υπεγράφη από 25 κράτη μέλη της ΕΕ (εκτός από Βρετανία και Τσεχική Δημοκρατία).
9.- Glass Steagall Repeal Made Crisis Worse (The Big Picture)
10.- Read the full report here.

.

.
.

PLEASE NOTE: Anonymous comments or comments mentioning fake on-line personality with false or disposable e-mail and a fake alias, will neither be approved nor answered. — ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται.

Short Link: http://wp.me/p3lcY-4Sm

.

.

Η Ελλάδα ξεπούλησε στην Eldorado Gold το δάσος των Σκουριών στη Χαλκιδική για ένα συμβολικό ευρώ-UPDATE

.

Η Ελλάδα ξεπούλησε στην Eldorado Gold το δάσος των Σκουριών στη Χαλκιδική για ένα συμβολικό ευρώ. Το έργο ανήκει 100% στην Hellas Gold (95% στην Eldorado Gold, 5% στην ΑΚΤΩΡ).

Greece sold out to Eldorado Gold the forest of Skouries in Chalkidiki for one symbolic euro. The project is 100% owned by Hellas Gold (95% Eldorado Gold, 5% Aktor).

La Grèce a cédé à Edorado Gold la forêt de Skouries à Chalkidiki pour un euro symbolique.Le projet est détenu à 100% par Hellas Gold (95% par Eldorado Gold, 5% par Aktor).

© Μετάφραση, μοντάζ, φωτισμοί, σκηνικά και κοστούμια — Translation, editing, lighting, scenery and costumes — Traduction, édition, éclairage, décors et costumes: L’Enfant de la Haute Mer

© οι μεταφράσεις μας ΔΕΝ αναδημοσιεύονται, παρά ΜΟΝΟΝ έπειτα από προηγούμενη συνεννόηση — our translations are NOT reproduced: but ONLY after prior consultation – nos traductions NE SONT PAS reproduites: qu’UNIQUEMENT après consultation préalable

Ολυμπιάδα Expansion (Ελλάδα) – 95%
Πολυμεταλλικό κοίτασμα χρυσού, αργύρου, μολύβδου και ψευδαργύρου
Υπόγειο ορυχείο – διάρκεια ζωής ορυχείου 22 έτη
Πλήρης αδειοδότηση
Πλήρης υποδομή (οδικό δίκτυο, ηλεκτροδότηση, λιμενικές εγκαταστάσεις)
Αρχική κεφαλαιακή δαπάνη: $165 εκατ. στην παραγωγική Φάση II της υπόγειας εξόρυξης
Έναρξη παραγωγής από εξορυγμένο υπόλειμμα: 3ο τρίμηνο 2012
Πρόβλεψη ετήσιας παραγωγής: για τη Φάση I: 50.000 ουγγιές χρυσού στα $750-$850/ουγγιά (κόστος καθαρό από υποπροϊόντα)

Olympias Expansion (Greece) – 95%
Polymetallic gold, silver, lead and zinc deposit
Underground; 25 year mine life
Fully permitted
Excellent infrastructure in place (roads, power, port)
Initial capex: $165 M to Phase II UG production
Production from tailings commenced Q3 2012
Production forecast: Phase I Tailings – 50,000oz payable Au/yr at $750-$850/oz cash operating costs (net of by-product)
via

η Eldorado Gold (έδρα Βανκούβερ, Καναδάς) σε όλο τον Κόσμο [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Σκουριές (Ελλάδα) – 95%
Κοίτασμα πορφυριτικού χαλκού-χρυσού
Επιφανειακή και υπόγεια εξόρυξη – διάρκεια ζωής ορυχείου 27 έτη
Πλήρης αδειοδότηση
Πλήρης υποδομή (οδικό δίκτυο, ηλεκτροδότηση, λιμενικές εγκαταστάσεις)
Αρχική κεφαλαιακή δαπάνη: $340 εκατ. από επιφανειακή εξόρυξη
Η έναρξη παραγωγής αναμένεται εντός του 2015
Πρόβλεψη ετήσιας παραγωγής: επιφανειακή εξόρυξη= 140.000 ουγγιές χρυσού και 30.000 τόνοι χαλκού στα $500/ουγγιά (κόστος καθαρό από υποπροϊόντα)

Skouries (Greece) – 95%
Gold-copper porphyry deposit
Open pit and underground; 27 year mine life
Fully permitted
Excellent infrastructure in place (roads, power, port)
Inital capex: $340 M to production from open pit
Production expected in 2015
Production forecast: Open pit -140,000 oz Au/year and 30,000 t Cu/yr at -$500/oz cash operating costs (net of by-product)
via

Eldorado Gold (Vancouver Canada) Worldwide [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Λόφος Περάματος (Ελλάδα) – 100%
Επιθερμικό κοίτασμα φλέβας αργυρούχου χρυσού
Επιφανειακή εξόρυξη- διάρκεια ζωής ορυχείου 8 έτη
Υπεβλήθη η Μ.Π.Ε. (Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων)- αναμένεται έγκριση ως τα τέλη του 2012
Κεφαλαιακή δαπάνη: $189 εκατ.
Η έναρξη παραγωγής αναμένεται εντός του 2015
Πρόβλεψη ετήσιας παραγωγής: 110.000 ουγγιές χρυσού και 85.000 ουγγιές αργύρου στα $278/ουγγιά (κόστος καθαρό από υποπροϊόντα)

Perama Hill (Greece) – 100%
Ephithermal gold-silver vein deposit
Open pit; 8 year mine life
EIA submitted; approval anticipated by end 2012
Capex: $189 M
Production expected in 2015
Production forecast: 110,000 oz Au/yr and 85,000 oz Ag/yr at $278/oz cash operating costs (net of by-product)
via

Μεταλλεία στην Βόρεια Ελλάδα (Χαλκιδική) – Mines in Northern Greece (Chalkidiki) – Mines en Grèce du Nord (Chalkidiki) [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

.

Envoyé Special – Grèce : la grande braderie 20/12/12 (complet, en français)

«Ελλάδα: Το μεγάλο ξεπούλημα», αυτός είναι ο τίτλος του επεισοδίου της εκπομπής «Ειδικός Απεσταλμένος» που προβλήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου από το γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι France 2.
Στα 25 περίπου λεπτά της εκπομπής γίνεται εκτενής αναφορά για τα περιουσιακά στοιχεία και την κληρονομιά που έβγαλε η χώρα στο σφυρί (νησιά, λιμάνια, παλάτια, ακόμα και μεταλλεία), καθώς και για τις κακοδαιμονίες της χώρας. Ωστόσο, στο επεισόδιο, αυτό που προκάλεσε τη μεγαλύτερη αίσθηση είναι το τελευταίο 10λεπτο με το ρεπορτάζ για τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική και την Καναδική εταιρεία Ελντοράντο.
Το γαλλικό κανάλι προβάλλει τα τεράστια κέρδη που θα αποκομίσει η εταιρεία από την περιοχή, αλλά και την τεράστια οικολογική καταστροφή που θα προκαλέσει, τονίζοντας πως το ελληνικό κράτος προσέφερε ένα «δωράκι» στην Ελντοράντο η οποία αποκτά δικαιώματα που καμία άλλη εταιρεία στο παρελθόν δεν είχε στη χώρα` να καταστρέψει ένα από τα σημαντικότερα σε βιοποικιλότητα δάση στην Ευρώπη για να εξορύξει χαλκό!
Το ρεπορτάζ αναδεικνύει την άποψη των κατοίκων που υποστηρίζουν ότι ακόμη κι αν η Ελλάδα καταστεί το 2016 στη μεγαλύτερη χώρα εξόρυξης χρυσού και χαλκού στην Ευρώπη, οι κάτοικοί της δεν θα έχουν κανένα κέρδος, καθώς οτιδήποτε προσοδοφόρο θα κατευθυνθεί αποκλειστικά και μόνο στην εταιρεία εκμετάλλευσης.
Παράλληλα, το ρεπορτάζ αναφέρεται στον ρόλο Πάχτα στην υπόθεση, ενώ η δημοσιογράφος τον συναντά για να μάθει και τη δική του άποψη για τις κατηγορίες που τον θέλουν να έχει αποκομίσει προσωπικά οφέλη από την εξαγορά των μεταλλείων από την Ελντοράντο. Μάλιστα, η δημοσιογράφος δεν διστάζει να τον ρωτήσει κατάμουτρα! Ο κ. Πάχτας πετά το μικρόφωνο και αποχωρεί θιγμένος. Η δημοσιογράφος προχωρεί ένα βήμα παρακάτω και συνομιλεί στο τηλέφωνο με έναν εκπρόσωπο της εταιρείας ο οποίος ομολογεί απροκάλυπτα πως ο Χρ. Πάχτας τους στήριζε πάντα αναφορικά με την μεταλλευτική εκμετάλλευση, με αντάλλαγμα να προσληφθούν «οι δικοί του».
«Στην Ελλάδα», λοιπόν, «όλα πωλούνται» αναφέρει στην κατακλείδα της η δημοσιογράφος, «σε αυτή τη χώρα που βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας, είναι επείγον να γεμίσουν τα ταμεία με ό,τι πωλείται, που περιλαμβάνει εκτός από την κληρονομία της κι ένα κομμάτι από την ψυχή της».

via

Έδρα Εταιρείας: 1188 – 550 Burrard Street, Vancouver, BC, Καναδάς, V6C 2B5 – Corporate Head Office: 1188 – 550 Burrard Street, Vancouver, BC, Canada V6C 2B5 – Siège Social: 1188 – 550, rue Burrard, Vancouver, BC, Canada V6C 2B5 [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

.
«Greece: The big sell-off,» this is the title of the episode of the show «Special Envoy» that aired on December 20 by the French television channel France 2.
Within 25 minutes of the show, there is a detailed report on the assets and heritage that came under the hammer of the auction (islands, ports, palaces, and even mines), and the misfortune of the country. However, in the episode, what caused the biggest sensation is the last 10 minutes with the story about the gold mines in Chalkidiki and the Canadian company Eldorado.
The French channel highlights the huge profits that will flow from the area to the Company, and the massive ecological disaster that will cause, stressing that the Greek state has offered a «small gift» to Eldorado, wich acquires rights that no other company in the past had in thwcountry «to destroy one of the greatest forests in biodiversity in Europe for copper mining!»
The story highlights the viewpoint of the people, who argue that even if Greece was made in 2016 the largest gold and copper extraction country in Europe, residents will not have any gain, as any gains will be directed solely to the operating company.
Moreover, the story refers to the role of Christos Pachtas in the case, while the reporter meets him to find out his own views on charges that he would have reaped personal benefits from the acquisition of the mines from Eldorado. Indeed, the reporter does not hesitate to ask him directly! Mr. Pachtas throws the microphone and leaves insulted. The journalist goes one step further and talks on the phone with a company representative, who openly admits that Chr. Pachtas support them alway,s when it has to do with the mining exploitation, and in exchange he asks the company to hire «his own people.»
So, «In Greece everything is for sale,» says the journalist in conclusion, «in this country on the brink of bankruptcy, it is urgent to fill the public treasury with everything that can be sold, which includes, besides the country’s heritage, a piece of its soul».

Vancouver, British Columbia, Canada [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

.
«Grèce: La grande braderie», c’est le titre de l’épisode de l’émission «Envoyé spécial», qui a été diffusé le 20 Décembre 2012 par la chaîne de télévision française France 2.
Dans les 25 minutes du spectacle, c’est un rapport détaillé sur la propriété et le patrimoine, qui est venu sous le marteau des enchèresu (des îles, des ports, des palais, et même des mines), et le malheur du pays. Toutefois, dans l’épisode, ce qui a causé la plus grande sensation, c’est les 10 dernières minutes avec l’histoire des mines d’or en Chalcidique et la société canadienne Eldorado.
La chaîne française met en évidence les énormes profits qui en découleront de la région vers la Société , et le massif désastre écologique qu’elle (la société canadienne Eldorado)  va provoquer, en soulignant que l’Etat grec a offert un «petit cadeau» à Eldorado, qui acquiert des droits qu’aucune autre entreprise par le passé a pu avoir dans le pays de «détruire une des forêts de la plus grande biodiversité dans de l’Europe pour extraire du cuivre!»
L’histoire met en lumière le point de vue des gens qui soutiennent que, même si la Grèce pourra en 2016 se transformer au plus grand pays d’extraction d’or et  de cuivre en Europe, les résidents n’auront rien à gagner et que tout le profit ira uniquement à la société d’exploitation.
Par ailleurs, l’histoire fait référence au rôle de Christos Pachtas dans l’affaire, alors que la journaliste le rencontre afin de demander son propre point de vue sur les accusations, selon lesquelles il aurait tiré des avantages personnels de l’acquisition des mines d’Eldorado. En effet, la journaliste n’a pas hésité à lui demander directement! M. Pachtas jette le micro et s’en va très vexé. La journaliste va plus loin, et parle au téléphone avec un représentant de la compagnie, qui admet ouvertement que Chr. Pachtas a toujours soutenu l’exploitation minière, et en échange, il demande à l’entreprise d’embaucher des «siens».
Ainsi, «En Grèce, tout est à vendre», explique en conclusion la journaliste «, dans ce pays au bord de la faillite, il est urgent de remplir le trésor public avec tout ce qui peut être vendu, qui comprend, outre le patrimoine du pays, un morceau de son âme. «

.
.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται — Please NOTE: anonymous comments or comments mentioning fake on-line personality with false or disposable e-mail and a fake alias, will neither be approved nor answered. — NOTEZ S’il vous Plaît: Les commentaires anonymes ou des commentaires mentionnant fausse personnalité en ligne, avec e-mail faux ou jetable et un faux alias, ne seraient ni approuvés ni répondus.

Short Link: http://wp.me/p3lcY-4QJ

.

.