From Every Corner of the Global Village. Focus: the Third & the Fourth World * Από Κάθε Γωνιά του Παγκόσμιου Χωριού. Focus:Τρίτος & Τέταρτος Κόσμος * De Tous les Coins du Village Global. Focus: le Troisième et le Quatrième Monde
Καθώς το Rio de Janeiro έκανε τις ετοιμασίες για να φιλοξενήσει στα τέλη Ιουνίου 2012 τη σύνοδο κορυφής για την αειφόρο ανάπτυξη (σ.σ. και καλά) +20, η πόλη προγραμμάτισε, από την 1η Ιουνίου, να κλείσει οριστικά την ανοιχτή χωματερή της, την μεγαλύτερη στη Λατινική Αμερική.
RIO + 20: το τραγικό καρναβάλι — the tragic carnival — le tragique carnaval
Ακόμη περισσότερο, εν όψει των Ολυμπιακών του 2016. Η χωματερή, έχει ύψος 75 μέτρα και εκτείνεται σε 130 εκτάρια (1.300.000 τετραγωνικά μέτρα) , το βουνό των σκουπιδιών, όπου μεταξύ άλλων τρέφονται και εκατοντάδες γύπες, διαβρώνει τη γύρω φύση και απειλεί ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει στον γειτονικό κόλποGuanabara.
Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.
Το κλείσιμο του χώρου υγειονομικής ταφής (ΧΥΤΑ) θα μπορούσε να είναι καλή είδηση. Αλλά σήμερα, η χωματερή «τρέφει» άμεσα περί τις 4.500 άτομα και έμμεσα, άλλες 30.000 στις γύρω παραγκουπόλεις.
Οι άνθρωποι πηγαίνουν στην χωματερή πριν ακόμα βγει ο ήλιος και επιστρέφουν με την δύση του. Ωστόσο, πολλοί από αυτούς δουλεύουν όλη την νύχτα, αφού τα σκουπιδιάρικα ξεφορτώνουν συνήθως τις μεταμεσονύχτιες ώρες. ΔείτεΕΔΩμερικές ακόμη φωτογραφίες, με ανθρώπους να δουλεύουν την νύχτα με φακούς στο κεφάλι, να τρώνε και να κοιμούνται μέσα στα σκουπίδια.
Δείτε αμέσως πιο κάτω το trailer από το επίσημο site της τανίας «WaistLand». Στο 1′ 22» μια μάνα που μόλις επέστρεψε από τους «Κήπους», αγκαλιάζει τα μωρά της.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται.
όπως και κατά την γερμανική κατοχή … as during the German occupation … comme pendant l’occupation Allemande
Οι κάδοι των σκουπιδιών έχουν γίνει ένα πολυσύχναστο μέρος. Ένα μέρος όπου παλιά πράγματα είναι πιθανό να βρουν έναν δεύτερο ιδιοκτήτη. Καναπέδες, στρώματα, παπούτσια, ρούχα, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, ξύλινες σανίδες ή άλλα υλικά, όλα επαναχρησιμοποιούνται. Οι άνθρωποι πηγαίνουν στα σκουπίδια όπως παλιά πήγαιναν στο σούπερ μάρκετ, με ένα καρότσι σούπερ μάρκετ ή με σακούλες που γεμίζουν με διάφορα πράγματα. Μερικές φορές μπορείτε να δείτε διάφορα αυτοκίνητα ή αυτοσχέδια χειράμαξα σταθμευμένα μπροστά από τους κάδους ενώ ο ιδιοκτήτης τους τα φορτώνει, μόνος του ή με ενισχύσεις.
Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.
Θα έλεγα ότι υπάρχουν δύο είδη «καταναλωτών» που συχνάζουν στους κάδους: αυτοί που ενδιαφέρονται μόνο για τα ογκώδη και εκείνοι που αναζητούν τα προς το ζην —τρόφιμα, ρούχα, κλπ.. Τα προφίλ των ανθρώπων της δεύτερης κατηγορίας ποικίλλουν: υπάρχουν ξένοι —που προέρχονται π.χ. από την Ανατολική Ευρώπη και όχι μόνο, αλλά και «καθαρόαιμοι» Έλληνες ή Τσιγγάνοι, συχνά μεσήλικες. Το χειρότερο όμως είναι ο αριθμός των ηλικιωμένων που βλέπω να ψάχνουν στα σκουπίδια. Η κατάσταση των τελευταίων είναι ολοένα και πιο ανησυχητική στην Ελλάδα, αλλά θα επανέλθω σε επόμενο σημείωμα. Μεταξύ αυτών των ανθρώπων, είδα επίσης καλοντυμένους νεό-φτωχους, να ψάχνουν το γεύμα τους με ακουστικά στα αυτιά. Είναι συγκλονιστικό για μένα να βλέπω τόσο πολύ κόσμο να ψάχνει φαγητό στα σκουπίδια, παρ’όλο που ζώντας στο Παρίσι, το γεγονός δεν μου ήταν εντελώς άγνωστο. Για να σας δώσω μια ιδέα, θα έλεγα ότι κάθε μέρα στην μιάμισυ ώρα που γυρίζω έξω, βλέπω τουλάχιστον 4-5 άτομα να βουτάνε τα χέρια τους στα σκουπίδια. Δεν έχω ακόμη πάει στην Αθήνα, αλλά και όσοι πήγαν μου μετέφεραν ότι εκεί τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Υ.Γ.: Δυό λόγια ακόμη για να εκφράσω το θαυμασμό μου για τους φωτογράφους που καταφέρνουν να συλλάβουν την εξαθλίωση (είτε στην Ελλάδα ή αλλού). Είναι τόσο δύσκολο. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που θέλω να φωτογραφίσω, αλλά δεν μπορώ. Και όταν προσπαθώ, αισθάνομαι ντροπή να φωτογραφίζω αυτούς τους ανθρώπους στη φτώχεια τους.
Κι έβαλα εδώ ένα βίντεο που ένας χρήστης του διαδικτύου είχε δημοσιεύσει σε σχόλιο, σε ένα από τα προηγούμενα άρθρα μου. Αυτά συμβαίνουν σε καθώς πρέπει προάστειο στην Αθήνα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται.
Νέα καταναλωτικά ήθη: οι Έλληνες ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια
30 Απριλίου, 2012ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΟ
A new mode of consumption: Greeks are Eating Out Of Dumpsters
Un nouveau mode de consommation: les Grecs font les poubelles pour manger
όπως και κατά την γερμανική κατοχή … as during the German occupation … comme pendant l’occupation Allemande
Οι κάδοι των σκουπιδιών έχουν γίνει ένα πολυσύχναστο μέρος. Ένα μέρος όπου παλιά πράγματα είναι πιθανό να βρουν έναν δεύτερο ιδιοκτήτη. Καναπέδες, στρώματα, παπούτσια, ρούχα, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, ξύλινες σανίδες ή άλλα υλικά, όλα επαναχρησιμοποιούνται. Οι άνθρωποι πηγαίνουν στα σκουπίδια όπως παλιά πήγαιναν στο σούπερ μάρκετ, με ένα καρότσι σούπερ μάρκετ ή με σακούλες που γεμίζουν με διάφορα πράγματα. Μερικές φορές μπορείτε να δείτε διάφορα αυτοκίνητα ή αυτοσχέδια χειράμαξα σταθμευμένα μπροστά από τους κάδους ενώ ο ιδιοκτήτης τους τα φορτώνει, μόνος του ή με ενισχύσεις.
Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.
Θα έλεγα ότι υπάρχουν δύο είδη «καταναλωτών» που συχνάζουν στους κάδους: αυτοί που ενδιαφέρονται μόνο για τα ογκώδη και εκείνοι που αναζητούν τα προς το ζην —τρόφιμα, ρούχα, κλπ.. Τα προφίλ των ανθρώπων της δεύτερης κατηγορίας ποικίλλουν: υπάρχουν ξένοι —που προέρχονται π.χ. από την Ανατολική Ευρώπη και όχι μόνο, αλλά και «καθαρόαιμοι» Έλληνες ή Τσιγγάνοι, συχνά μεσήλικες. Το χειρότερο όμως είναι ο αριθμός των ηλικιωμένων που βλέπω να ψάχνουν στα σκουπίδια. Η κατάσταση των τελευταίων είναι ολοένα και πιο ανησυχητική στην Ελλάδα, αλλά θα επανέλθω σε επόμενο σημείωμα. Μεταξύ αυτών των ανθρώπων, είδα επίσης καλοντυμένους νεό-φτωχους, να ψάχνουν το γεύμα τους με ακουστικά στα αυτιά.
Είναι συγκλονιστικό για μένα να βλέπω τόσο πολύ κόσμο να ψάχνει φαγητό στα σκουπίδια, παρ’όλο που ζώντας στο Παρίσι, το γεγονός δεν μου ήταν εντελώς άγνωστο. Για να σας δώσω μια ιδέα, θα έλεγα ότι κάθε μέρα στην μιάμισυ ώρα που γυρίζω έξω, βλέπω τουλάχιστον 4-5 άτομα να βουτάνε τα χέρια τους στα σκουπίδια. Δεν έχω ακόμη πάει στην Αθήνα, αλλά και όσοι πήγαν μου μετέφεραν ότι εκεί τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Υ.Γ.: Δυό λόγια ακόμη για να εκφράσω το θαυμασμό μου για τους φωτογράφους που καταφέρνουν να συλλάβουν την εξαθλίωση (είτε στην Ελλάδα ή αλλού). Είναι τόσο δύσκολο. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που θέλω να φωτογραφίσω, αλλά δεν μπορώ. Και όταν προσπαθώ, αισθάνομαι ντροπή να φωτογραφίζω αυτούς τους ανθρώπους στη φτώχεια τους.
Κι έβαλα εδώ ένα βίντεο που ένας χρήστης του διαδικτύου είχε δημοσιεύσει σε σχόλιο, σε ένα από τα προηγούμενα άρθρα μου. Αυτά συμβαίνουν σε καθώς πρέπει προάστειο στην Αθήνα.
via
–
If you like, please share:
Μου αρέσει αυτό: