Η ιδιωτικοποίηση της Ευρώπης και η Glass Steagall Act

.

Η Ιδιωτικοποίηση της Ευρώπης: Τα κράτη μέλη υποχρεούνται να ξεπουλήσουν τα περιουσιακά στοιχεία των κατοίκων της κάθε χώρας, ενώ οι μέτοχοι των μεγάλων εταιρειών επιδράμουν και τα αγοράζουν μισοτιμής.

I.M.F. – F.M.I. [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Privatizing Europe: States are obliged to sell off the assets of each country’s inhabitants, as the shareholders of large firms buy up these assets at half price.

Privatiser l’Europe: On oblige les États à brader le patrimoine des habitants de chaque pays, et en même temps, les actionnaires des grandes firmes raflent ce patrimoine à moitié prix.

© Μετάφραση, μοντάζ, φωτισμοί, σκηνικά και κοστούμια — Translation, editing, lighting, scenery and costumes — Traduction, édition, éclairage, décors et costumes: L’Enfant de la Haute Mer

© οι μεταφράσεις μας ΔΕΝ αναδημοσιεύονται, παρά ΜΟΝΟΝ έπειτα από προηγούμενη συνεννόηση

via

The Great European Fire Sale – Το Μεγάρο Ευρωπαϊκό Ξεπούλημα Φωτιά – La Grande Vente de Feu Européenne [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει σήμερα τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση από την ίδρυσή της πριν από είκοσι χρόνια. Οικονομική ανάπτυξη καταρρέει, η οικονομία της ζώνης του ευρώ συρρικνώθηκε κατά 0,6% το τέταρτο τρίμηνο του 2012 και η μείωση αυτή θα συνεχιστεί. Η κρίση του ευρώ έχει ψευδώς αποδοθεί στις δημόσιες δαπάνες, ενώ η εφαρμογή των περικοπών των δαπανών και η αύξηση του δανεισμού οδήγησε σε αύξηση του δημόσιου χρέους και αύξηση της ανεργίας. Το δημόσιο χρέος των χωρών σε κρίση, αυξήθηκε προβλέψιμα: τα υψηλότερα ποσοστά χρέους ως προς το ΑΕΠ για το τρίτο τρίμηνο του 2012 είχαν καταγραφεί στην Ελλάδα: 153%, την Ιταλία: 127%, την Πορτογαλία: 120% και την Ιρλανδία: 117%.

EU Patching – τα μπαλώματα της ΕΕ – les patchs de l’UE, by Petar Pismestrovic [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Τα κράτη μέλη της Ευρώπης έχουν αντιδράσει με την εφαρμογή άγριας λιτότητας, κάνοντας δραστικές περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες και την κοινωνική προστασία. Τα μέτρα αυτά είναι κατ’εικόνα των αμφιλεγόμενων πολιτικών διαρθρωτικής προσαρμογής, που έχουν επιβληθεί στις αναπτυσσόμενες χώρες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και του 1990, πολιτικών που έχουν επιφέρει πλήγμα στην αξιοπιστία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Τα αποτελέσματα των μέτρων που εφαρμόζονται στην Ευρώπη, όπως αυτά που είχαν επιβληθεί στις χώρες του «Νότου», έχουν τιμωρήσει σκληρά τους φτωχότερους, ενώ οι πλουσιότεροι Ευρωπαίοι  —συμπεριλαμβανομένων των τραπεζικών ελίτ που προκάλεσαν την οικονομική κρίση—  είναι σώοι ή ακόμα πιο πλούσιοι από ό,τι πριν. Πέρα από τα ανήθικες και καταστροφικές συνέπειες των άχρηστων περικοπών, διαπιστώνουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (που υποστηρίζεται από το ΔΝΤ) προσπαθούν συστηματικά να αυξήσουν την απορρύθμιση της ευρωπαϊκής οικονομίας και την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Η ρίζα του κακού
Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι η οικονομική κρίση, που πολλοί έχουν αναφέρει ως «θάνατο του νεοφιλελευθερισμού», χρησιμοποήθηκε περισσότερο για την ισχυροποίηση του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βρίσκονται σε κρίση, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, ωστόσο αυτό ισχύει για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη, σε όλη την Ευρώπη, μια πραγματική εκκαθάριση των δημόσιων υπηρεσιών και των δημοσίων αγαθών. Αυτή η ρευστοποίηση, συνοδευόμενη από μέτρα εργασιακής απορύθμισης και λιτότητας, είναι καταστροφή για τον πληθυσμό.
Αυτοί που έχουν κερδίσει, είναι οι μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, που ιδιοποιήθηκαν σε χαμηλό κόστος τα δημόσια αγαθά που ανήκαν σε όλους. Αυτοί που έχουν κερδίσει, είναι οι τράπεζες που ενεπλάκησαν σε επισφαλή δάνεια και διασώθηκαν με τα χρήματα των φορολογουμένων … ώστε να συνεχίσουν να ιδιοποιούνται τα δημόσια αγαθά.
Η κρίση του ευρώ έχει τις ρίζες της στην οικονομική θεωρία γνωστή ως «νεοφιλελεύθερο οικονομικό δόγμα» που έχει προγραμματιστεί και υλοποιείται κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών. Αυτό το δόγμα μπορεί να συνοψιστεί με δύο τρόπους: 1. Ολοκληρωτική εξαγορά της παγκόσμιας οικονομίας και της πολιτικής από τους μετόχους των μεγάλων επιχειρήσεων, που απαιτούν διψήφιους δείκτες απόδοσης. 2. Είναι επίσης η τάση να θεωρήσουμε ότι όλα όσα υπάρχουν στον πλανήτη θα πρέπει να αγοραστούν.
Ο νεοφιλελευθερισμός προωθεί την επικράτηση των μεγάλων επιχειρήσεων επί της κοινωνίας, μέσω της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου τομέα και της απορρύθμισης των χρηματοπιστωτικών αγορών. Σε γενικές γραμμές, ο ίδιος (ο νεοφιλελευθερισμός) θεωρεί ότι τα δικαιώματα, οι φόροι των εργαζομένων, η προστασία του περιβάλλοντος και η κοινωνική προστασία είναι εμπόδια που του δημιουργούν πρόβλημα στην επίτευξη των βραχυπρόθεσμων κερδών. Οι χειρότερες οικονομικές κρίσεις που προκλήθηκαν από τις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της αγοράς, έχουν ήδη πραγματοποιηθεί στο Νότο. Η κατάσταση αυτή άλλαξε κατά την περίοδο 2007-2008, όταν ξέσπασε η τραπεζική κρίση των ΗΠΑ και στη συνέχεια εξαπλώθηκε στην Ευρώπη, επιταχύνοντας την κρίση του ευρώ.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

«Κρίσεις» και τράπεζες
Η προηγούμενη χρηματοπιστωτική κρίση που είχε πλήξει τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η Μεγάλη Ύφεση, μετά την οποία, το 1933 ψηφίστηκε το Glass-Steagall Act για τη ρύθμιση και τον έλεγχο της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών. Ο νόμος έθετε ανώτατο όριο για το επιτόκιο στις προθεσμιακές τραπεζικές καταθέσεις.
Ωστόσο, στην εποχή του Ρίγκαν, οι χρηματοοικονομικές αγορές απορυθμίστηκαν και υπήρξε μια σημαντική αύξηση του αριθμού των σοβαρών κρίσεων σε όλο τον κόσμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αγνόησαν όλες αυτές τις προειδοποιήσεις και το 1999, υπό την προεδρία Κλίντον, ο νόμος Glass-Steagall καταργήθηκε. Το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα γνώρισε ραγδαία ανάπτυξη μέσω μαζικών εξαγορών και συγχωνεύσεων της καταθετικών και επενδυτικών τραπεζών.
Οι τράπεζες έγιναν «πολύ μεγάλες για να πτωχεύσουν», σύμφωνα με την καθιερωμένη φόρμουλα, κάτι που τους επέτρεψε να εκτελέσουν συναλλαγές υψηλού κινδύνου και να δανειστούν τεράστια ποσά κεφαλαίου, γνωρίζοντας ότι ο φορολογούμενος θα είναι εκεί για να τις διασώσει, στην περίπτωση που οι δραστηριότητές τους προκαλούσαν αναταραχή στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Τα τοξικά παράγωγα, όλο και πιο σύνθετα και υψηλού κινύνου, δόθηκαν στους πολίτες με τη μορφή δανείων, τα οποία είχαν ως συνέπεια μια δραματική αύξηση επιτοκίων. Η μόλυνση εξαπλώθηκε σχεδόν αμέσως από τις Ηνωμένες Πολιτείες προς την Ευρώπη, όπου οι ροές κεφαλαίων και οι χρηματοπιστωτικοί τομείς ήταν στενά συνδεδεμένοι.
Οι απώλειες, όπως αναμενόταν, κοινωνικοποιήθηκαν και επιβαρυναν τους φορολογούμενους, ενώ οι τράπεζες διασώθηκαν (ανακεφαλαιοποιήθηκαν). Πριν από το ξέσπασμα της τραπεζικής κρίσης, τα επίπεδα του χρέους στην Ευρώπη ήταν ισχνά, και ακόμα και σήμερα, παραμένουν χαμηλότερα ως ποσοστό του ΑΕΠ από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι περιφερειακές χώρες της ζώνης του ευρώ έχασαν την «ανταγωνιστικότητά» τους, ενώ χτυπούσε η κρίση, και επομένως τα δάνεια που συνήψαν με τις τράπεζες των βασικών χωρών, οδήγησαν σε σημαντικό χρέος. Μεταξύ Οκτωβρίου 2008 και Οκτωβρίου 2011, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε 4,500 δισ. ευρώ μέτρα κρατικών ενισχύσεων για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ενώ οι φορολογούμενοι συνθλίβονταν από την επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών.
Κατά την περίοδο 2010-2011, η Βρετανική κυβέρνηση έδωσε στις τράπεζες της £ 123,9 δισεκατομμύρια υπό τη μορφή δανείων ή μετοχών. Το συνολικό κόστος της διάσωσης των ιρλανδικών τραπεζών ανέρχεται μέχρι στιγμής σε περισσότερα από € 70 δισεκατομμύρια.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Λιτότητα ή ρύθμιση του τραπεζικού συστήματος
Η (τραπεζική) απορρύθμιση προκάλεσε την κρίση του ευρώ και θα μπορούσαμε, ως εκ τούτου, να δεχτούμε ότι η κρατική παρέμβαση και η ρύθμιση εφαρμόζονται για την επίλυση της κρίσης. Ωστόσο, παρά το εξοντωτικό κόστος των διασώσεων, καμία σημαντική μεταρρύθμιση του τραπεζικού τομέα δεν υλοποιήθηκε. Βεβαίως, κάποια μικρά μέτρα τέθηκαν σε εφαρμογή με στόχο την μείωση των πιο επικίνδυνων τραπεζικών πρακτικών στις χρηματοπιστωτικές αγορές, δεν ήταν όμως είναι επαρκείς για να αποτραπεί η επανάληψη της κρίσης. Και πέρα ​​από τον κόσμο των τραπεζών, δεν υπήρχε καν μια προσπάθεια ώστε να ελεγχθεί η απορρύθμιση. Στην πραγματικότητα, συνέβη το αντίθετο.
Τον Ιούλιο του 2012, μια έκθεση του ΔΝΤ προειδοποιεί ενάντια στα μέτρα λιτότητας που θα μπορούσαν να ληφθούν σε περίοδο ύφεσης. Όπως αναφέρει το BBC και μία από τις συντάκτριές του, η Nicoletta Batini: «Αν κάνετε δίαιτα αδυνατίσματος, όταν είστε άρρωστοι, είναι πιθανό ότι θα είστε ακόμη πιο άρρωστος και επομένως αυτό δεν είναι καλή ιδέα».[1]
Στην πραγματικότητα, μπροστα στο μικρόφωνο του BBC, η Nicoletta Batini μετριάζει κάπως την άποψή της, επειδή στην πραγματικότητα, το άρθρο που έγραψε για το ΔΝΤ αναπτύσσει την ιδέα ότι τα μέτρα λιτότητας θα έπρεπε να είναι ήπια και όχι βάρβαρα. [2]
Ο Νομπελίστας οικονομολόγος Joseph Stiglitz περιέγραψε τα τρέχοντα προγράμματα λιτότητας ως μια παγίδα που βάζει τις χώρες σε ένα «φαύλο κύκλο λιτότητας και κατάρρευσης της οικονομικής μεγέθυνσης».
Το Τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών το επιβεβαίωσε, δηλώνοντας ότι «υπάρχει μια γενική συμφωνία σε όλο τον κόσμο, για το γεγονός ότι η δημοσιονομική λιτότητα που υιοθέτησαν πολλές κυβερνήσεις ήταν η κύρια αιτία της παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης».
Πέντε χώρες έχουν αναδειχθεί ως το επίκεντρο της κρίσης του ευρώ: η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Οι χώρες αυτές υποχρεώθηκαν να υπογράψουν συμφωνίες με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ωστόσο, όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν επηρεαστεί από τα μέτρα λιτότητας. Ακόμα και οι κυβερνήσεις εκτός της ζώνης του ευρώ, όπως η Βρετανία, εκμεταλλεύτηκαν την κρίση για να υποστηρίξουν παρόμοια μέτρα συμπίεσης μισθολογικού κόστους και απορρύθμισης.

Poor Europe – Φτωχή Ευρώπη – Pauvre Europe, by Patrick Chappatte

Γιατί η ΕΕ έκανε αυτήν την επιλογή;
Το να λέει κάποιος ότι ο «νεοφιλελευθερισμός» είναι η αιτία της «κρίσης» είναι λάθος, και το να αναρωτιέται γιατί οι αποφασίζοντες δεν έλαβαν μέτρα για την απορρόφησή της είναι πολύ αφελές. Ο Paul Krugman, ένας άλλος νομπελίστας στα οικονομικά, έγραψε στους New York Times ότι «δεν ετέθη ποτέ ζήτημα για αποκατάσταση της οικονομίας. Η πίεση για λιτότητα, είχε σκοπό να χρησιμοποιήσουν την κρίση. Όχι να την ξεπεράσουν». Γράφει στο ίδιο άρθρο: «Η πίεση για λιτότητα στη Βρετανία δεν είναι καθόλου θέμα χρέους και ελλειμμάτων: είναι να χρησιμοποιηθεί ο πανικός σε σχέση με την λιτότητα ως δικαιολογία για τη διάλυση των κοινωνικών προγραμμάτων. Και, φυσικά, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα που συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες»(Paul Krugman,« Η ατζέντα της λιτότητας», The New York Times, 31 Μαΐου 2012).
Οι ελίτ των μεγάλων επιχειρήσεων και της πολιτικής, αντί να διδαχθούν από την κρίση, την χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για να ενισχύσουν τα νεοφιλελεύθερα μέτρα και να αφαιρέσουν ο,τιδήποτε εμποδίζει την κυριαρχία τους, αρχής γενομένης με τα δικαιώματα των εργαζομένων και τα κοινωνικά κεκτημένα.
Κατά τη συνάντηση των ευρωπαϊκών κρατών στις 14 Μαρτίου 2013, στις Βρυξέλλες, η Corporate Europe Observatory[3] (http://corporateeurope.org/, http://en.wikipedia.org/wiki/Corporate_Europe_Observatory) παρουσίασε τον τρόπο με τον οποίο η BusinessEurope (http://en.wikipedia.org/wiki/BUSINESSEUROPE, http://www.businesseurope.eu/Content/Default.asp?PageID=571), ένα από τα ισχυρότερα ευρωπαϊκά επιχειρηματικά lobby, εργάζεται χέρι-χέρι με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να επιβάλει νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Τα εργοδοτικά Lobby έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις όσον αφορά την «ευελιξία της εργασίας», προκειμένου να διατηρηθεί το κόστος της εργασίας όσο το δυνατόν χαμηλότερα και να αυξήσουν τα κέρδη τους. [4]
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνει προτεραιότητα σε πολιτικές που ωφελούν κυρίως τις πολυεθνικές εταιρίες, αντί να στηρίζει τις μικρές επιχειρήσεις, τα δικαιώματα των εργαζομένων και τη διατήρηση των βασικών δημόσιων υπηρεσιών.
Η νεοφιλελεύθερη οικονομική διακυβέρνηση έχει κατοχυρωθεί στη Συνθήκη της Λισαβόνας, που παρουσιάστηκε για κύρωση το 2005, και η κρίση του ευρώ χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για την εισαγωγή νέων στοιχείων στη νομοθεσία, όπως το λεγόμενο «Six-pack» [5], το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και το «Fiscal Compact» η «Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας».[6]

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Δάνεια ως αντάλλαγμα για ιδιωτικοποιήσεις
Η «τρόικα», που αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΕ), την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) έδωσε δάνεια για να σώσει τις οικονομίες ορισμένων χωρών. Ωστόσο, αυτά τα δάνεια ήταν μια δικαιολογία για να υπαγορεύσει την οικονομική πολιτική που οι χώρες αυτές που βρίσκονται σε κρίση θα πρέπει να υιοθετήσουν: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπαγόρευσε μέτρα λιτότητας στις χώρες σε κρίση, με αντάλλαγμα δάνεια, μέσω συμφωνιών που απαιτούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένων των περικοπών στις κοινωνικές υπηρεσίες και τη βελτίωση της «ανταγωνιστικότητας», των περικοπών μισθών και την αναθεώρηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Έτσι, ο Ευρωπαίος Επίτροπος José Manuel Barroso ήταν πολύ σαφής σχετικά με το γεγονός, ότι οι αποφάσεις που ελήφθησαν στις Βρυξέλλες από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες υπερισχύουν της εθνικής κυριαρχίας.
Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ κάλεσε τις χώρες της ευρωζώνης να εγκαταλείψουν στις Βρυξέλλες την εθνική τους κυριαρχία, σε σχέση με ορισμένες οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς εργασίας και της δημοσιονομικής πολιτικής.
Ένα από τα βασικά πράγματα που η «τρόικα» απαιτεί από τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση, είναι η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών ως εγγύηση για τα δάνεια. Αυτές οι εγγυήσεις που τα κράτη οφείλουν να παρέχουν υπό μορφή ιδιωτικοποιήσεων, αφορούν την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης, των δημοσίων κτηρίων, των εθνικών τραπεζών, της ενέργειας, των υποδομών και των μεταφορών, των υπηρεσιών υγείας, των ταχυδρομικών υπηρεσιών. Μπορούμε πάντα να πούμε ότι η νομιμότητα αυτών των αναγκαστικών ιδιωτικοποιήσεων είναι αμφίβολη: το άρθρο 345 της συνθήκης ορίζει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να είναι ουδέτερη όσον αφορά το ζήτημα της δημόσιας ή ιδιωτικής ιδιοκτησίας των εταιρειών: «οι συνθήκες δεν θα αμφισβητήσουν σε καμία περίπτωση, τους κανόνες των κρατών μελών σχετικά με το σύστημα ιδιοκτησίας».

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Η πώληση των δημοσίων αγαθών είναι αυταπάτη
Οι ιδιωτικοποιήσεις νομιμοποιούνται, στο πλαίσιο των προγραμμάτων λιτότητας, με το αιτιολογικό ότι θα αποφέρουν έσοδα για την αποπληρωμή του χρέους. Στην Ελλάδα, την πιο χρεωμένη χώρα της ΕΕ των 27, τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις ήταν χαμηλότερα από ό,τι αναμενόταν: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή περιμένει να εισπράξει από τις ιδιωτικοποιήσεις μόνο 25,6 δισεκατομμύρια €  μέχρι το 2020, αντί του προβλεπόμενου 50 δισεκατομμυρίων € έως το 2015. Με λίγα λόγια, απαιτεί από τα κράτη να πουλήσουν τα δημόσια αγαθά των κατοίκων της χώρας, και την ίδια στιγμή οι μέτοχοι των μεγάλων εταιρειών να τα εξαγοράσουν μισοτιμής. Πρέπει λοιπόν πραγματικά να αναρωτηθούμε, αν αυτή η «κρίση» δεν έχει αυτόν ακριβώς τον σκοπό.
Ωστόσο, το ασταθές πολιτικό περιβάλλον, οι απογοητευτικές οικονομικές επιδόσεις και η αντίθεση του κοινού και των συνδικάτων έχουν σε ορισμένες περιπτώσεις οδηγήσει στη μη εφαρμογή των πωλήσεων περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου. Αυτή ήταν η περίπτωση της πορτογαλικής αεροπορικής εταιρείας TAP και του συστήματος διανομής νερού Canal de Isabel II στη Μαδρίτη (μέχρι στιγμής ανήκει στην Autonomous Community of Madrid). Παρόλο που αυτή η δεύτερη πώληση συνεχίστηκε, ο απολογισμός της ιδιωτικοποίησης του νερού έδειξε ότι αυτή η πολιτική δεν οδήγησε στην αναμενόμενη εξοικονόμηση κόστους …
Η πώληση της δημόσιας περιουσίας είναι μια ψευδαίσθηση. Και δεν θα πρέπει να «επανεθνικοποιηθούν», αλλά να τις ιδιοποιηθούν οι κοινωνικές ομάδες. Οι μέτοχοι και τα στελέχη των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων θα πρέπει να μας δώσουν πίσω όσα μας έκλεψαν. Οι πολιτικοί που έγιναν οι ίδιοι συνένοχοι στις κλοπές κι επιπλέον τις ενεθάρρυναν, θα πρέπει να είναι υπόλογοι στη δικαιοσύνη.

Jérôme Bedeau

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

 

Πηγές – Sources:

1.- Privatiser l’Europe
2.- TNI report: using the crisis to entrench neoliberalism
3.- BBC Radio 4, Συνέντευξη με την Nicoletta Batini σχετικά με τα κύρια συμπεράσματα της ανάλυσης, 24 Αυγούστου 2012, αναφέρεται από τον Joseph Zacune, «χρησιμοποιούν την κρίση για να εδραιώσουν τον νεοφιλελευθερισμό».(TNI report: using the crisis to entrench neoliberalism)
4.- Nicoletta Batini, Giovanni Callegari και Giovanni Melina, «Επιτυχής λιτότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και την Ιαπωνία», (Successful Austerity in the United States, Europe and Japan – IMF), έγγραφο εργασίας του ΔΝΤ, Ιουλ 2012 www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2012/wp12190.pdf
5.- Corporate Europe Observatory είναι μια ομάδα εργασίας και δράσης, που εργάζεται για να εκθέσει και να αμφισβητήσει την προνομιακή πρόσβαση και την επιρροή που απολαμβάνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα λόμπι τους στις ευρωπαϊκές πολιτικές αποφάσεις.
6.- Βλέπε: «Corporate Europe Observatory«,  BusinessEurope (http://en.wikipedia.org/wiki/BUSINESSEUROPE,http://www.businesseurope.eu/Content/Default.asp?PageID=571) και Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Ενωμένοι απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα;» , 11 Μαρτίου 2013.
7.- Six-pack. Αυτοί οι πέντε κανονισμοί και μία οδηγία τέθηκαν σε ισχύ στις 13 Δεκεμβρίου 2011 και χρεώνονται με τη δημοσιονομική και μακροοικονομική εποπτεία.-These five regulations and one directive entered into force on 13 December 2011 and charged with fiscal and macroeconomic surveillance.
8.- Η «Fiscal Compact» ή «δημοσιονομική σύμβαση σταθερότητας» είναι μέρος της Συνθήκης της δημοσιονομικής σταθερότητας, για το συντονισμό και τη διακυβέρνηση. Πρόκειται για μια διακυβερνητική συμφωνία και όχι μια ευρωπαϊκή νομοθεσία, η οποία υπεγράφη από 25 κράτη μέλη της ΕΕ (εκτός από Βρετανία και Τσεχική Δημοκρατία).
9.- Glass Steagall Repeal Made Crisis Worse (The Big Picture)
10.- Read the full report here.

.

.
.

PLEASE NOTE: Anonymous comments or comments mentioning fake on-line personality with false or disposable e-mail and a fake alias, will neither be approved nor answered. — ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται.

Short Link: http://wp.me/p3lcY-4Sm

.

.

Ελλάδα: το Σύστημα Υγείας σε ελεύθερη πτώση Ν°1

–

Greece: chronicle of a health care system in free-fall

Grèce : chronique d’un système de santé en chute libre

© Μετάφραση, μοντάζ, φωτισμοί, σκηνικά και κοστούμια — Translation, editing, lighting, scenery and costumes — Traduction, édition, éclairage, décors et costumes: L’Enfant de la Haute Mer

Medecins du Monde – Γιατροί του Κόσμου [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Η ‘Ελενα Δημητριάδη είναι σε «ενδιαφέρουσα». Επτά μηνών. Περιμένει δίδυμα. Ομολογεί ότι, δυστυχώς: «τα 900 € για να πληρώσω τις εξετάσεις και τον τοκετό, δεν τα έχω». Σηκώθηκε το πρωί στις 6:30, πήρε το τραμ και τώρα βρίσκεται σχεδόν μπροστά-μπροστά στην ουρά που εκτείνεται μπροστά από το νοσοκομείο που κρατούν οι «Γιατροί του Κόσμου». Το ανθρώπινο φίδι, πίσω της είναι μακρύ και πολύχρωμο. Διακόσιοι άνθρωποι περιμένουν για μια επίσκεψη ή έναν εμβολιασμό … δωρεάν. Αυτή είναι η εμπροσθοφυλακή των 1.200.000 κολασμένων που «έκαναν το μοιραίο λάθος να χάσουν τη δουλειά τους» για πάνω από ένα χρόνο στην Ελλάδα (και στην Ευρώπη) και έχουν χάσει το πιο στοιχειώδες δικαίωμα: το δικαίωμα στην περίθαλψη.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

«Βλέπεις όλους αυτούς τους ανθρώπους;» ρωτάει πικρά ο Νικήτας Κασαρής, ο οποίος εργάζεται ως εθελοντής στους Γιατρούς του Κόσμου. «Αυτό λέγεται ανθρωπιστική καταστροφή. Κάθε μέρα που περνά, η ουρά γίνεται μεγαλύτερη». Η Τρόικα άναψε τη φωτιά του δραματικού ελληνικού ελλείμματος. Αλλά πέρα από τα φώτα της οικονομικής κρίσης εκτυλίσσεται μια σιωπηλή τραγωδία, όπου η ζημιά δεν μετριέται σε ευρώ, αλλά σε ανθρώπινες ζωές. Χρήματα στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν πια. «Και το να είσαι φτωχός και άρρωστος είναι σήμερα στην Ελλάδα πραγματική Οδύσσεια», λέει ο Βενέδικτος.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Η λιτότητα υποχρέωσε την κυβέρνηση να μειώσει μέσα σε τρία χρόνια από 15 δισ. € σε 11,5 δισ. €  την χρηματοδότηση για την υγεία. Επίσημος στόχος: η μείωση της σπατάλης, σε ένα σύστημα όπου για να χειρουργηθείς χρειάζεται φακελάκι, που κυμαίνεται από 150 € έως 7.000 € (από στοιχεία της Διεθνούς Διαφάνειας),  και όταν οι προμήθειες των νοσοκομείων κοστίζουν σχεδόν διπλάσια από το υπόλοιπο της Ευρώπης. Τα αποτελέσματα όμως δεν ήταν τα αναμενόμενα. «Απασφαλίσαμε μια ωρολογιακή βόμβα», λέει η Κατερίνα Κανζίκη, εθελόντρια νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο Ψυρρή. « Τα φαρμακεία μας έχουν εξαντλήσει τα αποθέματα των εκατό βασικών φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένης της ινσουλίνης και των αντι-υπερτασικών. Τα αντι-ρετροϊκά, απαραίτητα για ασθενείς με AIDS θα αρχίσουν να παρουσιάζουν ελλείψεις και δεν έχουμε τα μέσα για να παραγγείλουμε». Η κατάσταση έχει αποτελέσει αντικείμενο εκθέσεων του Υπουργείου Υγείας. Ο Θωμάς Ζελενιτάς, που εκπροσωπεί το προσωπικό του νοσοκομείου Γενικό Κρατικό, πρόσθεσε: «Είμαστε χωρίς σύριγγες, βελόνες, χειρουργικά γάντια ή βαμβάκι για να χειρουργήσουμε τους ανθρώπους».

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Οι εκκλήσεις πέφτουν στο κενό. Το κράτος πληρώνει τους μισθούς των γιατρών με μεγάλη καθυστέρηση και πολλές πολυεθνικές εταιρείες έχουν αναστείλει ή επιβραδύνει τις προμήθειες στα φαρμακεία, καθώς η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώσει τα χρέη της στις εταιρείες (η εταιρεία Merck δεν δίνει πια τα αντικαρκινικά…). Τα αποτελέσματα είναι προβλέψιμα: είμαστε μάρτυρες της αναζωπύρωσης ιών και ασθενειών που πλήττουν τους πιο αδύναμους (στην Ανατολική Αττική επανεμφανίστηκε μετά από δεκαετίες μια ενδημική μορφή ελονοσίας). «Πριν από τρία χρόνια, βλέπαμε αποκλειστικά μετανάστες», λέει ο Κασαρής. «Σήμερα, οι μισοί ασθενείς των ‘Γιατρών του Κόσμου’ είναι Έλληνες». Ο Χρήστος Κασίρης, ακουμπισμένος στο μπαστούνι του από κυπαρίσσι μπροστά σε ένα φαρμακείο στη Δραγατσανίου στην Αθήνα, είναι μια από τις παράπλευρες απώλειες αυτής της καταστροφής: «Κοίτα», μουρμουρίζει και σμίγει τα λευκά φρύδια του, «75 € για δώδεκα δισκία». Δεν μπορεί να κόψει τα αντι-αρθριτικά. «Χωρίς αυτά, δεν μπορώ καν να σηκωθώ από τον καναπέ». Το πρόβλημα είναι ότι η συνταγή του δεν έχει αξία, αφού η κυβέρνηση δεν πληρώνει τα φαρμακεία. Κι έτσι οι φαρμακοποιοί απαιτούν ολόκληρο το κόστος από τον ασθενή.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

«Δεν έχω άλλη επιλογή!» φωνάζει η Μαρία Χατζηδημητρίου, φαρμακοποιός, εξηντάρα, που μόλις υποχρέωσε τον Χρήστο να πληρώσει τα αντι-αρθριτικά. «Τι νομίζετε; Η κατάσταση αυτή δεν μου ταιριάζει. Σε εκείνους που έχουν πραγματικά ανάγκη μπορώ να δώσω με πίστωση. Αλλά το κράτος μου χρωστάει 40.000 ευρώ. Αν τα πράγματα δεν διορθωθούν, θα βάλω λουκέτο». Τους τελευταίους μήνες αυτό συνέβη σε πολλούς από τους συναδέλφους της, των οποίων τα φαρμακεία κατασχέθηκαν από τις τράπεζες.
«Είναι αλήθεια, τα πράγματα πάνε πολύ άσκημα. Αλλά προσπαθούμε να ξαναστήσουμε ένα σύστημα που κόντευε να καταρρεύσει», λέει από το γραφείο του με θέα το Αιγαίο ο Μιχαήλ Θεοδώρου, νούμερο ένα του Ευαγγελισμού, του μεγαλύτερου νοσοκομείου της χώρας. «Κοιτάξτε τους λογαριασμούς μας: Το 2009, ξοδεύαμε 157 εκατ. ευρώ. Σήμερα πήγαμε στα 113 εκατ., χωρίς να κάνουμε έκπτωση στο επίπεδο των υπηρεσιών και την ποιότητα της περίθαλψης. Ένα θαύμα; Όχι. Αρκεί να κόψεις από εκεί όπου η σπατάλη είναι πιο εμφανής. Πριν από τρία χρόνια, οι γιατροί συνταγογραφούσαν τα ακριβότερα φάρμακα. Σήμερα, η επιλογή γίνεται συστηματικά μεταξύ των ‘γενόσημων’ φαρμάκων. Και τα αποτελέσματα δεν αργούν να φανούν: το κόστος των φαρμάκων πέρασε σε δύο χρόνια από 39 στα 26 εκατ. ευρώ, παρά την αύξηση κατά 20% του αριθμού των ασθενών».

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Κρίμα που αυτό δεν είναι αρκετό για την εξάλειψη της παράνομης αμοιβής των γιατρών. «Τι πρέπει να κάνω; Ο μισθός μου έχει μειωθεί  από 1.300 στα 900 €, παραδέχεται μια παιδίατρος στο νοσοκομείο. Και έχω να αποπληρώσει ένα δάνειο. Γι’αυτό και θεραπεύω πολλούς ασθενείς «μαύρα» …».
Μια παλιά ιστορία … Όταν το ΣΔΟΕ της Αθήνας πέρασε από έλεγχο 150 γιατρούς στο Κολωνάκι, μία από τις πιο πολυτελείς συνοικίες της πόλης, βρήκαν, όπως ήταν πράγματι αναμενόμενο, ότι περισσότεροι από τους μισούς δήλωναν λιγότερο από 30.000 ευρώ ετησίως.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Στην Ελλάδα, το σύστημα υγείας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Το επίπεδο του χρέους του, το καθιστά εμβληματική περίπτωση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εν ονόματί του, το κεφάλαιο απαιτεί από τους εργαζόμενους τεράστιες θυσίες. Στην Αθήνα, όπως και αλλού στην Ευρώπη, η κυβέρνηση υπόσχεται να διευρύνει την φορολογική βάση, την οποία ωστόσο η ίδια σκόπιμα υπονόμευσε με τις φοροαπαλλαγές στους πλουσιότερους και την άνευ όρων διάσωση των τραπεζών που ήταν στο κόλπο. Η κρίση, πολύ μακριά από το να είναι υπό έλεγχο, χρησιμεύει ως άλλοθι για περισσότερες περικοπές. Μερικοί καιροσκόποι είτε επειδή δεν είναι διορατικοί είτε απλά από ταξικό συμφέρον, υποστηρίζουν την προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να βγει η χώρα από την κρίση … ενώ, αντίθετα, οι φορείς αυτοί είναι ίσα-ίσα οι απολύτως επιβαρυντικοί παράγοντες. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τα δεινά του καπιταλισμού με περισσότερο καπιταλισμό.
Captain Martin

via: Grèce, chronique d’un système de santé en chute libre

Greece: chronicle of a health care system in free-fall

Helena Dimitriadis is in an interesting position. Seven months. Twins. She admits, sadly, «nine hundred euros to pay for examinations and childbirth, I have not«. She got up this morning at half past six, took the tram and is now in pole position in the line that stretches in front of the hospital run by Médecins du Monde. The snake of people, behind her is long and colorful. Two hundred people are waiting for a visit or a vaccination … for free. This is the vanguard of the million and two hundred thousand damned: for committing the error to loose their job for over a year in Greece (and Europe) they have lost the most basic of rights: the right to heal.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

«You see all these people? «asks, bitter, Nikita Kasaris, invested volunteer to Médecins du Monde. «This is a humanitarian disaster. Every day that passes, the tail is longer.» The Troika lit the fire of dramatic Greek deficit. But away from the light made ​​on the financial crisis there is a silent tragedy taking place, where the damage does not count in euros, but in human lives. Money in Greece, there is no more. «And in Greece being poor and sick today, is a real Odyssey«, asserts Benediktos.
The austerity has forced the government to reduce funding for health from 15 to 11,5 bill. euros over the last three years. Official objective: reduce waste in a system where an operation requires a bribery (fakelaki), ranging from 150 to 7,000 euros (Transparency International data), when hospital supplies cost almost double compared to the rest of Europe. But the results were not as expected. «We started a time bomb«, says Katerina Kanziki, volunteer nurse at the hospital of Psiri. «Our pharmacies have exhausted the stocks of about a hundred essential medicines, including insulin and anti-hypertension. Antivirals, necessary for AIDS patients will begin to fail and we do not have the means to order«. The situation has been the subject of reports to the Ministry of Health. Thomas Zelenitas, representing the hospital staff of Geniko Kratico, added: «We are without needles or surgical gloves or cotton in order to operate people«.
Calls are without any echo. The State pays delayed salaries to doctors and many multinational companies have suspended or slowed supplies to pharmacies as Greece fails to pay its debt to these companies (laboratories Merck has suspended an anti-cancer …). The results are predictable: we are witnessing the resurgence of virus and diseases affecting the weakest (in eastern Attica reappeared even after decades an endemic form of malaria). «Three years ago, we teated exclusively immigrants«, says Kasaris. «Today, a good half of the patients treated bt Doctors of the World is Greek«. Christos Kasiris, leaning on his cane of cypress, in a pharmacy of Dragatsaniou street in Athens, is a collateral victim of this disaster: «Look«, he mutters, knitting his white eyebrows, «seventy-five euros for twelve tablets. I cannot go without my anti-arthritic treatment. Without them, I can not even get up off the couch«. The problem is that his recipe does not have any value, since the government does not pay the drugstores. And thus, the pharmacists require the entire cost from the patient.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

«I have no choice!» shouts Maria Hatzidimitriou, pharmacist, in her sixties, who just compelled Christos to pay anti-arthritic treatment. «What do you think? This situation does not suit me. Those who are really needy can buy on credit. But the State owes me 40,000 euros. If things go really bad, I will put the padlock«. This happened to many of her colleagues, who have seen in recent months their pharmacy seized by banks.
«It’s true, things go really bad. But we’re trying to rebuild a system that was going to collapse«, says his office overlooking the Aegean Michael Theodorou, number one of Evangelismos, the largest hospital in the country. «Look at our accounts: In 2009, we spent 157 million €. Today we went down to 113 million €, without encroaching on the services and quality of care. A miracle? No. Just give a cut on spending, where wastes are the most visible. Only three years ago, doctors prescribed the most expensive drugs. Today, the choice is made consistently among generics. And the results were not slow to emerge: the cost of drugs has fallen in two years from 39 to 26 million euros, despite the 20% increase in the number of patients.»

Ο Πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου, Νικήτας Κανάκης – The chairman of Doctors of the World, Nikitas Kanakis – Le président des médecins du monde, Nikitas Kanakis [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Too bad, that this was not enough to eradicate illegal doctors’ fees. «What should I do? They’ve reduced my salary from 1,300 to 900 euros«, admits a pediatrician at a hospital. «And I have to repay a loan. So I treat many patients ‘in black’ … «.
An old story … When tax officials of Athens X-rayed 150 doctors in Kolonaki, one of the most upscale of the city, they found, unsurprisingly indeed, more than half of them declared less than 30,000 euros per year.

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

In Greece, the health system is in free-fall. Its debt level makes it a landmark case at the European level. The capital demands from workers huge sacrifices. In Athens, as elsewhere in Europe, the government promises to extend the tax base, which however it itself deliberately undermines, with the exemptions for the richer and the unconditional rescue of banks that were in the trick. The crisis, far from being under control, is useful as an alibi in order to amplify cuts.  Some opportunistically either because they are not insightful or simply from class interest, advocate to use the European Union or the European Central Bank… in order to come out the country from the crisis… while, on the contrary, this institutions are absolutely aggravating factors. You cannot escape the woes of capitalism with more capitalism.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:

Εφτά σημεία για την υγειονομική γενοκτονία

Διαβάστε ακόμη: Ποια είναι η σχέση σας με την Teva, κ. Μόσιαλε;

Για τους άστεγους:
Όσοι μένετε ή κυκλοφορήσετε στην Αθήνα και δείτε κάποιον άστεγο στον δρόμο καλέστε το 1960 (Κέντρο Στέγασης Αστέγων). Θα σας ζητηθούν πληροφορίες για το που ακριβώς βρίσκονται. Θα πάνε να τους βρουν για να τους δώσουν ένα δωματιάκι στις αίθουσες που προσφέρει ο Δήμος Αθηναίων. Θα προσφερθεί και φαγητό. Αν αρνηθούν οι ίδιοι να μετακινηθούν θα τους προσφερθούν κουβέρτες και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

Νοσοκομεία που δέχονται ανασφάλιστους:
Το «Αμαλία Φλέμιγκ-Σισμανόγλειο», και τα διοικητικά συνδεδεμένα νοσοκομεία «Αμαλία Φλέμιγκ-Τσαγκάρη» και «Αμαλία Φλέμιγκ-Παπαδημητρίου» συντάχθηκαν στην εξυπηρέτηση ανασφάλιστων ασθενών που χρειάζονται νοσηλεία μέσω του Ιατρείου Κοινωνικής Αποστολής του ΙΣΑ και της Αρχιεπισκοπής, σύμφωνα με επιστολή της διοικήτριας των νοσοκομείων κ. Όλγας Οικονόμου.
Ήδη στη διάθεση των ανασφάλιστων έχουν τεθεί το νοσοκομείο «Ελπίς» και η «Μονάδα Θεραπείας Πόνου» του νοσοκομείου Πατησίων.
Η διοίκηση του ΙΣΑ, έκανε έκκληση σε όλες τις διοικήσεις των νοσοκομείων, για να δημιουργηθεί ένα μεγάλο δίκτυο δευτεροβάθμιας στήριξης των ανασφάλιστων πολιτών, όπως δημιουργήθηκε το Ιατρείο Κοινωνικής Αποστολής στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Στόχος είναι να δημιουργηθεί μια μεγάλη αλυσίδα φροντίδας Υγείας για τους ανασφάλιστους πολίτες που καθημερινά αυξάνουν ολοένα και περισσότερο.
http://www.iatronet.gr/newsarticle.asp?art_id=19234

Δείτε παλαιότερη ανάρτησή μας: Η προέλαση της φυματίωσης & τα δάνεια του Δ.Ν.Τ.(μελέτη σε 21 χώρες)

–

–

Please NOTE: anonymous comments or comments mentioning fake on-line personality with false or disposable e-mail and a fake alias, will neither be approved nor answered. — Παρακαλώ ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται.

Short Link: http://wp.me/p3lcY-4tS

–

–