Πρώτη του Μάη

.

Κίτρινα Συνδικάτα-Κόκκινα Συνδικάτα & «Αλεπούδες» (μικρό δοκίμιο)

Yellow  Syndicates, Red Syndicates & «Foxes» (short essay)

Syndicats Jaunes, Syndicats Rouges et les «Renards» (petit essai)

.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

via

.

© Μετάφραση, μοντάζ, φωτισμοί, σκηνικά και κοστούμια — Translation, editing, lighting, scenery and costumes — Traduction, édition, éclairage, décors et costumes: L’Enfant de la Haute Mer

© οι μεταφράσεις μας ΔΕΝ αναδημοσιεύονται, παρά ΜΟΝΟΝ έπειτα από προηγούμενη συνεννόηση

 .

.
.

PLEASE NOTE: Anonymous comments or comments mentioning fake on-line personality with false or disposable e-mail and a fake alias, will neither be approved nor answered. — ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται.

Short Link: http://wp.me/p3lcY-4VD

.

.

 .

Γαλλία: Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (1793)-UPDATE

.

Γαλλία: Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (1793)

France: Declaration of Human and Citizen Rights (1793)

France: Déclaration des droits de l’homme et du citoyen (1793)

Τους καλοκαιρινούς μήνες του 1797, ο Ρήγας –ανάμεσα στις άλλες του δραστηριότητες– ξεχωριστή φροντίδα αφιέρωσε στην ετοιμασία του πολιτικού καθεστώτος που θα εγκαθίδρυε στην ελεύθερη επικράτεια, η οποία θα προέκυπτε από τις επαναστατημένες επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Από τα χρόνια ήδη της παραμονής του στην Βλαχία, ο Ρήγας είχε προμηθευθεί τα συνταγματικά κείμενα και τους χάρτες των εθνοσυνελεύσεων της Γαλλίας και τα μελετούσε. Και το φθινόπωρο του 1797, οπότε είχε ολοκληρωθεί ο κύκλος των θεωρητικών αυτών αναζητήσεων, ο Ρήγας προχώρησε στην εκτύπωση των επαναστατικών εντύπων σε αρκετές χιλιάδες αντίτυπα και ετοιμάσθηκε να εγκαταλείψει την Βιέννη, παίρνοντας μαζί του όλο το υλικό. Το επανασταστικό μανιφέστο του Ρήγα ήταν ένα τετρασέλιδο σε μεγάλο σχήμα φύλλου, αρκετά πυκνά τυπωμένο, και ξεκινούσε με τα συνθήματα που την εποχή εκείνη δονούσαν την παγκόσμια κοινότητα «Ελευθερία –Ισοτιμία – Αδελφότης» και έφερε τον τίτλο «Νέα Πολιτική Διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας». Περιείχε την «Επαναστατική Προκήρυξη», τα «Δίκαια (= Δικαιώματα) του Ανθρώπου», το «Κυρίως Σύνταγμα» και έκλεινε με τον «Θούριο». Δείτε επίσης

© Μετάφραση, μοντάζ, φωτισμοί, σκηνικά και κοστούμια — Translation, editing, lighting, scenery and costumes — Traduction, édition, éclairage, décors et costumes: L’Enfant de la Haute Mer

© οι μεταφράσεις μας ΔΕΝ αναδημοσιεύονται, παρά ΜΟΝΟΝ έπειτα από προηγούμενη συνεννόηση- our translations are NOT reproduced: but ONLY after prior consultation – nos traductions NE SONT PAS reproduites: qu’UNIQUEMENT après consultation préalable

Γαλλία: Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1793 – France: Declaration of Human and Citizen Rights of 1793 – France: Déclaration des droits de l’homme et du citoyen de 1793 [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Προοίμιο
Το Γαλλικό Έθνος, με την πεποίθηση ότι η λήθη και η περιφρόνηση των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι η μοναδική αιτία για τις δυστυχίες του κόσμου, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε σοβαρή δήλωση, για τα ιερά και αναφαίρετα δικαιώματα όλων των πολιτών, ώστε να μπορούν να συγκρίνουν αδιάκοπα τις δράσεις της κυβέρνησης με τους σκοπούς των κοινωνικών θεσμών, και να μην αφεθούν να καταπιεστούν, να απαξιωθούν από την τυραννία • για να εξακολουθούν οι άνθρωποι να βλέπουν την ελευθερία και την ευτυχία • ο δικαστής να ακολουθεί τους κανόνες των καθηκόντων του • ο νομοθέτης το αντικείμενο της αποστολής του. Ως αποτέλεσμα, ο το γαλλικό έθνος διακηρύσσει, με την παρουσία του Υπέρτατου Όντος, την ακόλουθη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων και του Ανθρώπου και του Πολίτη.

Άρθρο Πρώτο
Ο σκοπός της κοινωνίας είναι το κοινό καλό. Η κυβέρνηση θεσμίστηκε, ώστε να διασφαλίζει στον άθρωπο την απόλαυση των φυσικών και απαράγραπτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Άρθρο 2
Τα δικαιώματα αυτά είναι η ισότητα, η ελευθερία, η ασφάλεια, η περιουσία.
Άρθρο 3
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι από τη φύση και ενώπιον του νόμου.
Άρθρο 4
Νόμος είναι η ελεύθερη και υπεύθυνη έκφραση της γενικής βούλησης • είναι ο ίδιος για όλους, ανεξάρτητα αν προστατεύει ή τιμωρεί • μπορεί να διατάξει ότι είναι δίκαιο και χρήσιμο για την κοινωνία και δεν μπορεί να υπερασπιστεί αυτό που είναι επιβλαβές.
Άρθρο 5
Όλοι οι πολίτες είναι εξ ίσου επιλέξιμοι για κυβερνητικές θέσεις εργασίας. Οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν άλλα κίνητρα για την επιλεξιμότητά τους, παρά τις αρετές και το ταλέντο τους.
Άρθρο 6
Ελευθερία είναι η δύναμη που έχει ο άνθρωπος για να κάνει ό,τι δεν βλάπτει τα δικαιώματα των άλλων • έχει ως αρχή την φύση • ως κανόνα τη δικαιοσύνη • ως ασφάλεια τον νόμο • το ηθικό της όριο βρίσκεται σε αυτό το απόφθεγμα: Μην κάνεις στον άλλο αυτό που δεν θέλεις να κάνουν σε εσένα.
Άρθρο 7
Το δικαίωμα να εκφράσει κάποιος τις σκέψεις και τις απόψεις του, είτε δια του τύπου ή με άλλο τρόπο, το δικαίωμα του ειρηνικά «συνέρχεσθαι», η ελευθερία της λατρείας, δεν μπορούν να απαγορευθούν. Η ανάγκη να εκφραστούν αυτά τα δικαιώματα παραπέμπει σε πρόσφατη μνήμη του δεσποτισμού (;).
Άρθρο 8
Η ασφάλεια συνίσταται στην προστασία που παρέχεται από την κοινωνία για κάθε ένα από τα μέλη της για τη διαφύλαξη του ατόμου του, των δικαιωμάτων του και της ιδιοκτησίας του.
Άρθρο 9
Ο νόμος πρέπει να προστατεύει την δημόσια και ατομική ελευθερία ενάντια στην καταπίεση εκείνων που κυβερνούν.
Άρθρο 10
Κανένα πρόσωπο δεν μπορεί να κατηγορηθεί, να συλληφθεί ή να κρατηθεί παρά μόνο στις περιπτώσεις που καθορίζονται από το νόμο και σύμφωνα με τις προδιαγραφές που ο νόμος ορίζει. Κάθε πολίτης ο οποίος καλείται ή συλλαμβάνεται από την αρχή του νόμου πρέπει να υπακούσει αμέσως, διαφορετικά είναι ένοχος αντίστασης.
Άρθρο 11
Κάθε πράξη που ασκείται ενάντια σε έναν άνθρωπο έξω από τα πλαίσια και χωρίς τις μορφές που ο νόμος καθορίζει, είναι αυθαίρετη και τυραννική • αυτός ενάντια στον οποίο θα χρησιμοποιηθεί βία έχει το δικαίωμα να αποκρούσει με βία.
Άρθρο 12
Εκείνοι που θα επιδιώξουν, θα εκτελέσουν ή θα φροντίσουν να εκτελεστούν αυθαίρετες πράξεις είναι ένοχοι και πρέπει να τιμωρηθούν.
Άρθρο 13
Κάθε άνθρωπος θεωρείται αθώος έως ότου καταδικαστεί, εάν κριθεί απαραίτητο να τον συλλάβουν, η ωμότητα δεν είναι αναγκαία και πρέπει να καταστέλλεται από το νόμο.
Άρθρο 14
Κανένα πρόσωπο δεν πρέπει να δικαστεί και να τιμωρηθεί, εάν προηγουμένως δεν ακουστεί ή νομίμως κλητευθεί, και βάσει νόμου που θα έχει ψηφιστεί πριν το αδίκημα. Ο νόμος που τιμωρεί αδικήματα που διαπράχθηκαν μετά την ψήφισή του είναι τυραννία, και η αναδρομική ισχύς του νόμου είναι έγκλημα.
Άρθρο 15
Ο νόμος πρέπει να επιβάλλει ποινές που είναι προφανώς και απολύτως αναγκαίες, ενώ οι κυρώσεις θα πρέπει να είναι ανάλογες με το παράπτωμα και χρήσιμες για την κοινωνία.
Άρθρο 16
Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας ανήκει σε κάθε πολίτη για να το απολαύσει και να διαθέσει κατά βούληση την περιουσία του, τα εισοδήματά του, τον καρπό της εργασίας και της επινοητικότητάς του.
Άρθρο 17
Κανένα είδος εργασίας, πολιτισμού, εμπορίου δεν μπορεί να απαγορευτεί στους ανθρώπους.
Άρθρο 18
Κάθε άνθρωπος μπορεί να παρέχει τις υπηρεσίες του, το χρόνο του, αλλά δεν μπορεί να πωλήσει τον εαυτό του ή να πωληθεί σε άλλον • το άτομο είναι αναπαλλοτρίωτο. Ο νόμος δεν αναγνωρίζει δουλεία • μπορεί μόνον να υπάρξει μια δέσμευση φροντίδας και αναγνώρισης μεταξύ του εργαζόμενου και του εργοδότη του.
Άρθρο 19
Ουδείς δύναται να στερηθεί από οποιοδήποτε μέρος της περιουσίας του, χωρίς τη συγκατάθεσή του, εκτός αν απαιτηθεί νομίμως για δημόσια ανάγκη, και υπό την προϋπόθεση μιας δίκαιης και εκ των προτέρων αποζημίωσης.
Άρθρο 20
Η συνεισφορά μπορεί να δημιουργηθεί για το γενικό καλό. Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να συμβάλουν για το κοινό καλό, να παρακολουθούν τη χρήση της και να καταστούν υπόλογοι.
Άρθρο 21
Τα δημόσια βοηθήματα είναι ένα ιερό χρέος. Η κοινωνία οφείλει να μεριμνά για την διαβίωση των ατυχών πολιτών, είτε παρέχοντας εργασία, είτε παρέχοντας μέσα διαβίωσης σε όσους δεν είναι σε θέση να εργαστούν.
Άρθρο 22
Η εκπαίδευση είναι ανάγκη του συνόλου. Η κοινωνία θα πρέπει να ενθαρρύνει με όλες της τις δυνάμεις την πρόοδο του δημόσιου συμφέροντος, και να κάνει την εκπαίδευση προσιτή σε όλους τους πολίτες.
Άρθρο 23
Η κοινωνική εγγύηση είναι έμπρακτη για όλους, ώστε όλοι να απολαμβάνουν και να διατηρούν τα δικαιώματά τους • η εγγύηση αυτή βασίζεται στην εθνική κυριαρχία.
Άρθρο 24
Η κοινωνική εγγύηση δεν μπορεί να υπάρξει, εάν τα όρια των δημόσιων λειτουργιών δεν καθορίζονται σαφώς από το νόμο, και εάν η ευθύνη όλων των δημόσιων υπαλλήλων δεν εξασφαλίζεται.
Άρθρο 25
Η εθνική κυριαρχία ανήκει στο λαό, είναι μία και αδιαίρετη, αναπαλλοτρίωτη και απαράγραπτη.
Άρθρο 26
Καμία μερίδα ανθρώπων δεν μπορεί να ασκήσει την εξουσία εν ονόματι του συνόλου του λαού, αλλά κάθε τμήμα του κυρίαρχου λαού θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να εκφράζει τη βούλησή του με πλήρη ελευθερία.
Άρθρο 27
Όποιος θα σφετεριστεί την εξουσία θα πρέπει αμέσως να θανατωθεί από τους ελεύθερους ανθρώπους.
Άρθρο 28
Ένας λαός έχει πάντα το δικαίωμα να επανεξετάσει, να μεταρρυθμίσει και να αλλάξει το σύνταγμά του. Καμία γενιά δεν μπορεί να υποχρεώσει τις μελλοντικές γενιές στους παρόντες νόμους.
Άρθρο 29
Κάθε πολίτης έχει ίσα δικαιώματα συμμετοχής στη διαμόρφωση της νομοθεσίας και τον διορισμό των υπαλλήλων ή των εκπροσώπων του.
Άρθρο 30
Τα δημόσια λειτουργήματα είναι ουσιαστικά προσωρινά • δεν μπορούν να θεωρηθούν ως ανταμοιβές ή διακρίσεις, αλλά ως καθήκοντα.
Άρθρο 31
Τα εγκλήματα των εκπροσώπων του λαού και των δημοσίων λειτουργών, πρέπει πάντοτε να να τιμωρούνται. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει ασυλία έναντι των άλλων πολιτών.
Άρθρο 32
Το δικαίωμα της αναφοράς τους διαχειριστές της δημόσιας εξουσίας δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να απαγορευθεί, να περιοριστεί ή να ανασταλεί.
Άρθρο 33
Η αντίσταση στην καταπίεση είναι συνέπεια των άλλων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Άρθρο 34
Υπάρχει καταπίεση ενάντια στο κοινωνικό σώμα, όταν και ένα από τα μέλη του καταπιέζεται. Και υπάρχει καταπίεση εναντίον κάθε μέλους, όταν όλο το κοινωνικό σώμα είναι καταπιεσμένο.
Άρθρο 35
Όταν η κυβέρνηση παραβιάζει τα δικαιώματα του λαού, η εξέγερση είναι για τον λαό και για κάθε τμήμα του λαού, το πιο ιερό των δικαιωμάτων και το πιο απαραίτητο από τα καθήκοντα.

Preamble
The French people, convinced that forgetfulness and contempt of the natural human rights are the sole cause of the misfortunes of the world, are determined to set forth, in a solemn declaration, these sacred and inalienable rights to all citizens , which can ever compare the government’s actions with the goal of every social institution, could never be oppressed, debased by tyranny; so that the people still have before us the basis of freedom and happiness; the judge the rules of his tasks; the legislator the object of his mission. As a result, the people proclaim, in the presence of the Supreme Being, the following Declaration of Human and Citizen Rights.

First Article
The purpose of the society is the common good. Government is instituted to ensure the  human enjoyment of natural and imprescriptible rights.
Article 2
These rights are equality, liberty, security, property.
Article 3
All men are equal by nature and before the law.
Article 4
The law is the expression of free and solemn general will; it is the same for all, whether it protects or punishes; it may order what is just and useful to society; can not defend what is harmful.
Article 5
All citizens are also eligible for government posts. Free people know no other reasons for preference in eligibility, than their virtues and talents.
Article 6
Freedom is the power that belongs to man to do anything that does not harm the rights of others; freedom relays on the principle of nature; on the rule of justice; respect of the law; its moral limit is found in this maxim: Do not do to another what you do not want him to do to you.
Article 7
The right to express his thoughts and opinions, either through the press or otherwise, the right to peaceably assemble, the freedom of worship, can not be prohibited. The need to articulate these rights requires or the presence or the recent memory of despotism.
Article 8
Security consists in the protection afforded by society to each of its members for the preservation of his person, his rights and property.
Article 9
The law must protect public and individual freedom against the oppression of those who govern.
Article 10
No person shall be accused, arrested, or detained except in cases determined by law and according to the forms prescribed. Any citizen summoned or arrested by the rule of law must obey immediately; otherwise he is guilty by resistance.
Article 11
Any act performed against a man out of the cases and without the forms determined by law, is arbitrary and tyrannical; against whom one would run through violence has the right to repel by force.
Article 12
Those which would solicit, would dispatch, carry out or make carry out arbitrary acts, are guilty and must be punished.
Article 13
Every man is presumed innocent until he has been declared guilty, if it is necessary to arrest him, therefore all harshness is not necessary to secure his person and shall be severely repressed by law.
Article 14
No person shall be tried and punished after being heard or legally summoned, and by virtue of a law promulgated prior to the offence. The law punishing crimes committed before it existed, would be a tyranny; giving retroactive effect to the law would be a crime.
Article 15
The law must issue penalties that are strictly and obviously necessary, the penalties must be proportionate to the offence and useful to society.
Article 16
The right of property is that which belongs to every citizen to enjoy and dispose at will of his property, income, the fruit of his labour and industry.
Article 17
No kind of work, culture, trade, can be excluded from the industry of the people.
Article 18
Any man can engage his services, his time, but he can not sell himself or be sold to anybody, the person is not an alienable property. The law does not recognize domesticity; there can be a commitment of care and recognition between the working man and his employer.
Article 19
No one could be deprived of any portion of his property without his consent, except when legally established public necessity requires, and under the condition of a just and prior indemnity.
Article 20
A contribution may be established for general use. All citizens have the right to contribute to the establishment of contributions, to  supervise the use of it and to make it accountable.
Article 21
Public assistance is a sacred debt. Society owes subsistence to unfortunate citizens, either procuring work or providing the means of existence to those who are unable to work.
Article 22
Education is the need of all. Society should encourage with all its power the progress of public reason, and put education within the reach of all citizens.
Article 23
Social warranty consists in the action of all to ensure each one the pleasure and the conservation of one’s rights; this warranty rests on national sovereignty.
Article 24
Social warranty can not exist if the limits of the civil services are not clearly determined by the law, and if the responsibility for all the civil servants is not assured.
Article 25
Sovereignty lies in the people; it is one and indivisible, imprescriptible and inalienable.
Article 26
No portion of people can exercise the power of the whole people, but each section of the sovereign assembly should have the right to express their will with complete freedom.
Article 27
That anyone who would usurp the sovereignty be instantly put to death by free men.
Article 28
The people has always the right to review, reform and change its constitution. A generation cannot fix with its laws the future generations
Article 29
Every citizen has an equal right to participate in the formation of the law and the  nomination of his agents or his representatives.
Article 30
Public functions are essentially temporary; they cannot be regarded as distinctions nor like rewards, but like duties
Article 31
The crimes of the representatives of the people and its agents should always be punished. Nobody has the right to claim more inviolable than other citizens.
Article 32
The right to petition the trustees of public authority may not, under any circumstances, be prohibited, restricted or suspended.
Article 33
Resistance to oppression is the consequence of the other human rights.
Article 34
There is oppression against the social body, when one of its members is oppressed. There is oppression against each member when the social body is oppressed.
Article 35
When the government violates the rights of the people, insurrection is for the people and for each portion of the people, the most sacred of rights and the most indispensable of duties.

Préambule
Le peuple français, convaincu que l’oubli et le mépris des droits naturels de l’homme sont les seules causes des malheurs du monde, a résolu d’exposer, dans une déclaration solennelle, ces droits sacrés et inaliénables, afin que tous les citoyens, pouvant comparer sans cesse les actes du gouvernement avec le but de toute institution sociale, ne se laissent jamais opprimer, avilir par la tyrannie; afin que le peuple ait toujours devant les yeux les bases de sa liberté et de son bonheur; le magistrat la règle de ses devoirs; le législateur l’objet de sa mission. En conséquence, il proclame, en présence de l’Etre suprême, la Déclaration suivante des droits de l’homme et du citoyen.
Article premier
Le but de la société est le bonheur commun. Le gouvernement est institué pour garantir à l’homme la jouissance de ses droits naturels et imprescriptibles.
Article 2
Ces droits sont l’égalité, la liberté, la sûreté, la propriété.
Article 3
Tous les hommes sont égaux par nature et devant la loi.
Article 4
La loi est l’expression libre et solennelle de la volonté générale; elle est la même pour tous, soit qu’elle protège, soit qu’elle punisse; elle ne peut ordonner que ce qui est juste et utile à la société; elle ne peut défendre ce qui lui est nuisible.
Article 5
Tous les citoyens sont également admissibles aux emplois publics. Les peuples libres ne connaissent d’autres motifs de préférence, dans leurs élections, que les vertus et les talents.
Article 6
La liberté est le pouvoir qui appartient à l’homme de faire tout ce qui ne nuit pas aux droits d’autrui; elle a pour principe la nature; pour règle la justice; pour sauvegarde la loi; sa limite morale est dans cette maxime: Ne fais pas à un autre ce que tu ne veux pas qu’il te soit fait.
Article 7
Le droit de manifester sa pensée et ses opinions, soit par la voie de la presse, soit de toute autre manière, le droit de s’assembler paisiblement, le libre exercice des cultes, ne peuvent être interdits. La nécessité d’énoncer ces droits suppose ou la présence ou le souvenir récent du despotisme.
Article 8
La sûreté consiste dans la protection accordée par la société à chacun de ses membres pour la conservation de sa personne, de ses droits et de ses propriétés.
Article 9
La loi doit protéger la liberté publique et individuelle contre l’oppression de ceux qui gouvernent.
Article 10
Nul ne doit être accusé, arrêté ni détenu, que dans les cas déterminés par la loi et selon les formes qu’elle a prescrites. Tout citoyen, appelé ou saisi par l’autorité de la loi, doit obéir à l’instant; il se rend coupable par la résistance.
Article 11
Tout acte exercé contre un homme hors des cas et sans les formes que la loi détermine, est arbitraire et tyrannique; celui contre lequel on voudrait l’exécuter par la violence a le droit de le repousser par la force.
Article 12
Ceux qui solliciteraient, expédieraient, exécuteraient ou feraient exécuter des actes arbitraires, sont coupables et doivent être punis.
Article 13
Tout homme étant présumé innocent jusqu’à ce qu’il ait été déclaré coupable, s’il est jugé indispensable de l’arrêter, toute rigueur qui ne serait pas nécessaire pour s’assurer de sa personne doit être sévèrement réprimée par la loi.
Article 14
Nul ne doit être jugé et puni qu’après avoir été entendu ou légalement appelé, et qu’en vertu d’une loi promulguée antérieurement au délit. La loi qui punirait des délits commis avant qu’elle existât serait une tyrannie; l’effet rétroactif donné à la loi serait un crime.
Article 15
La loi ne doit décerner que des peines strictement et évidemment nécessaires; les peines doivent être proportionnées au délit et utiles à la société.
Article 16
Le droit de propriété est celui qui appartient à tout citoyen de jouir et de disposer à son gré de ses biens, de ses revenus, du fruit de son travail et de son industrie.
Article 17
Nul genre de travail, de culture, de commerce, ne peut être interdit à l’industrie des citoyens.
Article 18
Tout homme peut engager ses services, son temps; mais il ne peut se vendre ni être vendu; sa personne n’est pas une propriété aliénable. La loi ne reconnaît point de domesticité; il ne peut exister qu’un engagement de soins et de reconnaissance, entre l’homme qui travaille et celui qui l’emploie.
Article 19
Nul ne peut être privé de la moindre portion de sa propriété sans son consentement si ce n’est lorsque la nécessité publique légalement constatée l’exige, et sous la condition d’une juste et préalable indemnité.
Article 20
Une contribution ne peut être établie que pour l’utilité générale. Tous les citoyens ont le droit de concourir à l’établissement des contributions, d’en surveiller l’emploi, et de s’en faire rendre compte.
Article 21
Les secours publics sont une dette sacrée. La société doit la subsistance aux citoyens malheureux, soit en leur procurant du travail, soit en assurant les moyens d’exister à ceux qui sont hors d’état de travailler.
Article 22
L’instruction est le besoin de tous. La société doit favoriser de tout son pouvoir les progrès de la raison publique, et mettre l’instruction à la portée de tous les citoyens.
Article 23
La garantie sociale consiste dans l’action de tous pour assurer à chacun la jouissance et la conservation de ses droits; cette garantie repose sur la souveraineté nationale.
Article 24
Elle ne peut exister, si les limites des fonctions publiques ne sont pas clairement déterminées par la loi, et si la responsabilité de tous les fonctionnaires n’est pas assurée.
Article 25
La souveraineté réside dans le peuple; elle est une et indivisible, imprescriptible et inaliénable.
Article 26
Aucune portion du peuple ne peut exercer la puissance du peuple entier; mais chaque section du souverain assemblée doit jouir du droit d’exprimer sa volonté avec une entière liberté.
Article 27
Que tout individu qui usurperait la souveraineté soit à l’instant mis à mort par les hommes libres.
Article 28
Un peuple a toujours le droit de revoir, de réformer et de changer sa Constitution. Une génération ne peut assujettir à ses lois les générations futures.
Article 29
Chaque citoyen a un droit égal de concourir à la formation de la loi et à la nomination de ses mandataires ou de ses agents.
Article 30
Les fonctions publiques sont essentiellement temporaires; elles ne peuvent être considérées comme des distinctions ni comme des récompenses, mais comme des devoirs.
Article 31
Les délits des mandataires du peuple et de ses agents ne doivent jamais être impunis. Nul n’a le droit de se prétendre plus inviolable que les autres citoyens.
Article 32
Le droit de présenter des pétitions aux dépositaires de l’autorité publique ne peut, en aucun cas, être interdit, suspendu ni limité.
Article 33
La résistance à l’oppression est la conséquence des autres droits de l’homme.
Article 34
Il y a oppression contre le corps social, lorsqu’un seul de ses membres est opprimé. Il y a oppression contre chaque membre lorsque le corps social est opprimé.
Article 35
Quand le gouvernement viole les droits du peuple, l’insurrection est, pour le peuple et pour chaque portion du peuple, le plus sacré des droits et le plus indispensable des devoirs.

Συναφές—Related—En Rapport :

Τζον Λοκ: φιλόσοφος και στοχαστής του διαφωτισμού και του φιλελευθερισμού, δείτε κάτω-κάτω τα «αποφθέγματα»

• «Η ψυχή είναι άγραφος πίνακας (tabula rasa). Δέχεται ιδέες και γνώσεις από την εμπειρία».
• «Αν ένας ηγεμόνας χρησιμοποιεί την εξουσία του εναντίον του λαού του, τότε ο λαός έχει το δικαίωμα να τον αντιμετωπίσει με Βία. Ο σωστός τρόπος για να αντιμετωπιστεί η παράνομη βία της εξουσίας είναι η ίδια η Βία».
• «Σε κανέναν δεν επιτρέπεται να επιβουλεύεται την ζωή, την υγεία, την ελευθερία ή την ιδιοκτησία των άλλων».
• «Η νομιμοποίηση του κράτους βασίζεται στη συναίνεση των πολιτών. Όταν παραβιάζει την εμπιστοσύνη των πολιτών χάνει τη νομιμοποίησή της και οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να επαναστατήσουν».

John Locke: philosopher and thinker of enlightenment and liberalism, see at the end his “citations”

• «The soul is an unwritten table (tabula rasa). It accepts ideas and knowledge from experience».
• «If a ruler uses his power against his own people, then the people have the right to face him with violence. The right way to deal with the illegal violence of power is violence itself».
• «Nobody is allowed to want evil for life, health, liberty or property of others». 
• «The legitimacy of the state based on citizens’ consent . When the state violates the trust of the citizens, it loses its legitimacy and citizens have the right to rebel».

John Locke: philosophe et penseur des Lumières et du libéralisme, voir à la fin ses « citations ».

• « L’âme est un tableau non écrit (tabula rasa). Elle accepte les idées et les connaissances tirées de l’expérience ».
• « Si un dirigeant utilise son pouvoir contre son propre peuple, alors les gens ont le droit de lui faire face moyennant la violence. La bonne façon de faire face à la violence illégale du pouvoir est la violence elle-même ».
• « Personne n’est permis de vouloir du mal à la vie, la santé, la liberté ou la propriété d’autrui ».
• « La légitimité de l’État est fondée sur le consentement des citoyens. Quand l’Etat viole la confiance des citoyens, il perd sa légitimité et les citoyens ont le droit de se revolter ».

.

.
.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται — Please NOTE: anonymous comments or comments mentioning fake on-line personality with false or disposable e-mail and a fake alias, will neither be approved nor answered. — NOTEZ S’il vous plaît: Les commentaires anonymes ou des commentaires mentionnant fausse personnalité en ligne, avec e-mail faux ou jetable et un faux alias, ne seraient ni approuvés ni répondus.

Short Link: http://wp.me/p3lcY-4Uj

.

.