Ευνούχοι και επιβήτορες-UPDATE

© οι μεταφράσεις μου ΔΕΝ αναδημοσιεύονται, παρά ΜΟΝΟΝ έπειτα από προηγούμενη συνεννόηση

Τα είδη των αξιωματούχων στην προβιομηχανική εποχή

[Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Οι στρατηγικές που υιοθετήθηκαν για την αντιμετώπιση αυτού του κυρίαρχου κινδύνου ποικίλλουν στις λεπτομέρειες, αλλά μπορούν να χαρακτηριστούν γενικά ως ευνουχιστικές. Η ιδέα ήταν να σπάσουν οι δεσμοί συγγένειας, στερώντας από τον εκκολαπτόμενο πολεμιστή/ γραφειοκράτη/ κληρικό είτε τους ανιόντες, είτε τους κατιόντες, είτε και τους δύο. Οι τεχνικές που εφαρμόστηκαν, περιέλαβαν τη χρήση ευνούχων, σωματικά ανίκανων για την παραγωγή κατιόντων · ιερέων, των οποίων η αγαμία ήταν προϋπόθεση για την προνομιούχο θέση τους, αποτρέποντας τους έτσι να αναγνωρίσουν απογόνους · αλλοδαπών, των οποίων οι δεσμοί συγγένειας υποτίθεται ότι ήταν σε ασφαλή απόσταση · ή μελών αποκλεισμένων ή χωρίς πολιτικά δικαιώματα ομάδων, τα οποία μέλη ήταν παντελώς ανίσχυρα χωρίς το κράτος το οποίο τους ανέθετε το αξίωμα. Μια άλλη τεχνική ήταν η χρησιμοποίηση «σκλάβων», ατόμων που, αν και εκ των πραγμάτων είχαν εξουσία, εντούτοις, από τη στιγμή που «ανήκαν» στο κράτος, δεν είχαν τεχνικά κανένα άλλο νόμιμο δεσμό, και των οποίων η περιουσία και το αξίωμα θα μπορούσαν να επανέλθουν στο κράτος οποιαδήποτε στιγμή, χωρίς καν να διανοηθούν πως θα είχαν δικαίωμα σε οποιαδήποτε προσφυγή σε σχετική διαδικασία, και άρα χωρίς να θεμελιώνεται οποιοδήποτε δικαίωμα υπέρ κάποιας τοπικής ή συγγενικής ομάδας του εκπεσόντος αξιωματούχου.

Συχνά χρησιμοποιήθηκαν πραγματικοί ευνούχοι. Οι άγαμοι ιερείς είχαν, φυσικά, προεξάρχοντα ρόλο στη χριστιανοσύνη. Μετά την πτώση του Χαλιφάτου, οι στρατιωτικές γραφειοκρατίες σκλάβων ήταν ευδιάκριτες στα ισλαμικά κράτη. Οι αλλοδαποί διέπρεπαν στις φρουρές επιλέκτων των παλατιών και στις οικονομικά αξιώματα των αυτοκρατοριών.

Εντούτοις, οι ευνουχιστικές πρακτικές δεν είχαν οικουμενική ισχύ. Η κινεζική γραφειοκρατία στρατολογήθηκε από τη «ανώτερη τάξη» και η ευρωπαϊκή φεουδαρχική τάξη κατάφερε γρήγορα να επιβάλει την αρχή της κληρονομικότητας εις βάρος της αρχής της παραχώρησης γαιών έναντι παρεχομένων υπηρεσιών. Σε αντίθεση με τις ευνουχιστικές πρακτικές, τα μέλη των ελίτ, τα οποία έχουν επίσημα την άδεια να αναπαράγονται κοινωνικά, και να διατηρούν τα αξιώματά τους για τα βλαστάρια τους, θα μπορούσαμε να τα αποκαλούμε επιβήτορες …»

Ernest Gellner, Nations and Nationalism, Blackwell, 1983, pp. 15-16 [Enlarge-agrandir-μεγαλώστε]

Από το : Ernest Gellner, Nations and Nationalism, Blackwell, 1983, pp. 15-16. Οι υπογραμμίσεις δικές μου.

©ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ: L’Enfant de la Haute Mer

.
.

PLEASE NOTE: Anonymous comments or comments mentioning fake on-line personality with false or disposable e-mail and a fake alias, will neither be approved nor answered. — ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ: Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια που παραπέμπουν σε πλαστή διαδικτυακή προσωπικότητα, με ψευδές e-mail μιας χρήσεως και πλαστό ψευδώνυμο, δεν εγκρίνονται και δεν απαντώνται.

Short Link: http://wp.me/p3lcY-6X

.

.